ÇİÇEKÇİ KADIN

Çiçek kokuyor bu şehir

Bu şehri çiçekle mı yıkadın,

çiçekçi kadın,

pembe mi,

gül mü,

Gülbeyaz mi senin adın?

Bir kadına ne kadar yakışır neşe,

çiçekçi kadın

Kendini de çiçekler gibi seriyor musun güneşe

Menekşe,

orkide mi,

papatya,

lale,

nergis mi?

yasemin,

nilüfer,

çiğdem,

çiçek mi,

senin adın?

Çiçekler gibi gülüyor günler

Sen günleri çiçeklerle mi boyadın

Yoksa gözlerinden mı geçiyor günler?

Ihlamurlar kokar yamacında 

Şarkılar türküler lal olur acılarında

Şafaklar ağlar ellerin yaralarında 

Çocuklar kuşlar görür

Sen ağlarsın yüreğin ortasında

Bazı gözler bedeninde aç kurtlar gibi yürür 

Sattığın çiçekler söyler anlayana

Yoksulluğun sokaklarında kayıp olur onca muradın

ama hiç tükenmez yaşama inadın

Göremese de niceleri görür şair

Çiçekler kadar güzel yüreğin, 

çiçekçi kadın.

Düşlerin bahçesine en son ne zaman uğradın?

Yorulunca yüreğini çiçeklere asarsın

Hangi hüznünü hangi çiçeğin yaprağına saklasın

Hangi çiçekleri acına sarsın

Boncuk boncuk düşmüş 

Çiçeklerin yapraklarına gözlerin,

çiçekçi kadın 

Yine mi ağladın? 

Ezgileri yırtılır şarkıların

Ağlıyorsa bir kadın

Ağlatılırsa kadın

Düşer hayatın değeri

Kanar sevginin ciğeri 

Acıya dokunur çocukların elleri

Sıftahsız kapatırsın bazı günleri

Bazılarının üzerinde insanlık bir kaç beden bol

Bazıları içinde sevgi avlanmaya çıktıkları yol

Çiçeklerin dilinden anlayanı bulmak zor

Sevdiklerimizin yüreklerine 

Çiçeklerle dokunduğumuz günler nerde

Biz hangi ara bu kadar bozulduk

Çiçekten ve kitaptan 

Anlamayan toplum olduk

Gel de çiçek alacak müşteri bul

Yüreğin yorgun İstanbul 

Betonların ayağının altına atmışız şehirleri 

Toprağa hasret her yeri

Sen ol sokaklarda

Lale, karanfil, sümbül, gül

Bilir misin çiçekçi kadın

Ceplerinde neler saklar kül

Mutluluk yüreğinin elinden tutmuyor

Dertler seni unutmuyor

Hayat sırtından inmiyor madem

Yakışanı yap bir kadına 

Sevgini kat günlere inadına

Belki sevdan tutar dem

Gözlerinde güler çiğdem

Karıncalar bildiri diye dağıtıyor düşlerini

Ateşböcekleri afişliye duvarlara asıyor

Çocuklar uçurtma yapıyor emanet gülüşlerini

Kendini sokaklara mı ufaladın  

Ah çiçekçi kadın 

Sokaklarda adın 

Çiçekçi kadın

Sen ki sokakların romanısın 

Kimin gönlü yaralı

İnsanın bakışlarından tanırsın

Sen bilirsin

Nasıl çıkar yakılan aşkların dumanı?

Anaların gözyaşları bile temizleyemez

Öylesine kirlendi ki ak

Çiçekçi kadın

Senin de sevdiğin bir çiçek vardır mutlak

Çiçekleri koparınca ağlar mı toprak

Mutluluğu nasıl büyütsün hayat

Kadınların dünyası oldukça mutfak

kamilaydemir.com 

Kamil Aydemir