Gözüm görmez
Ayaklarım yürümez
Kulakların duymaz
Hiç bir yerim tutmaz
İhtiyarlık başa geldi mi
Tutmaz kimse elini
Duymazlar hiç sesini
Çocuk yerine koyarlar seni
Geldi mi ihtiyarlık başa
Çıkmak istemezsin hiç yokuşa
Vurursun kendini düz yola
Yürürsün ahlarla vahlarla
Bakarsın yollar hep düz olsun
Yürümesi kolay olsun
Ciğerim boşuna yorulmasın
Hızlı nefes alıp beni yormasın
Bastonumla ikimiz
Yürürüz sessiz
Sessizce etrafı seyrederiz
İşte ihtiyarlar biz böyleyiz
Bende bir zamanlar genç idim
Baharım kışa dönmez dedim
Her yere koşarak giderdim
Bir de bakmışım ihtiyar olmuşum
Önce çocuk genç delikanlı
Sonra amca dayı
Gördün mü diyorlar bizim ihtiyarı
Ben de genç idim böyle doğmadım
Nereye gitsem giderdim koşar adım
Yoktu ki o zaman elimde bastonum
Bilmem ben nasıl böyle oldum
30/8/2020 metince bir şiir yine Metin Özdoğan