Şebnem Arıcı

Hâlâ doğuyorsa güneş,Cömertçe saçıyorsa ışığını dünyamıza,Yağmur, bereketini toprağımıza sunuyorsa,Mevsimler birbirini izliyorsa,Çiçekler en güzel kokularınıBahşediyorsa yaşlı dünyamıza,Arılar vızıl vızılDolaşıyorsa yeryüzünde,Hâlâ umut var. ⸻ Çocuklar umursamazca gülüyorsa,Şen kahkahaları dolduruyorsa semaları,Yaşlıların elinden tutuluyor,Yaralarına ilaçDertlerine ortak olunuyorsa,Bir insan kaldırıyorsaYol ortasındaki bir taşı,Bir zengin doyuruyorsaAç...

Duydular.Tıkadılar kulaklarını.Oysa çığlık,avaz avazdı;yeri göğü inletenbir gök gürültüsüydü. Hani sağır sultan bile duyardı…Ama duymadılar,duymasın diye başkaları.Seslerini yükselttiler,boğdular yüreklerinin sesini.Bin bir bahane buldular,Susturuldu insanlık. Gördüler.Kapadılar gözlerini.Oysa ayan beyandı,güneşin ilk saatleri gibi,ayın dolunay hâli sanki.Ama kapattılar gözlerini,ışık girmesin diye.Hayal âlemine daldılar,türlü yalanlar...

Gölgen yeter.Zaman içinde yaşlansan,Tutmaz olsa ellerin,Kalbin koşmaktan yorulsa,Zamanın izlerini taşısa yüzün. Ellerin isyan etse yaşlılığa,Gönlün yorulsa da kederden,Nasır tutsa ayaklarınBizler için didinmekten. Kulağın ayıramasa bazı sesleri,Sen “benden geçtim” desen,Boşlukta yankılansa sesin. Pamuk gibi olsa saçların,Yavaşlasa adımların,Bizim zamanımızda olsa ilk sözlerin....

Eve gelişini önce kalbin fısıldar; sonra kokusundan tanırsın. Unutulmaz bir koku sarar her köşeyi— emeğin, alın terinin, baba kokusunun ta kendisi. O koku tüm evi sarmalar. Oh, nasıl da rahatlarsın… Güven dolu bir ses yankılanır ardından, baba sesi bu— korur,...

Yalnızdı Nazım Efendi,kendi sessizliğinde yalnız.Kalbi nasır tutmuş,gözleri uykuya hasret.Hayalleri bile yalnız.Düşleri, eskimiş bir kasetin sararmış şeridi gibitakılıp kalmıştı geçmişin dehlizlerine.O mu ihanet etmişti zamana,yoksa zaman mı ona? Tek dostuydu hatıralar,bir zamanlar renkli olan,şimdi toz tutmuş fotoğraf albümlerindenefes alıyordu eski yaşanmışlıklar....

Bir yol bulup kendilerineAkarlar kalbimizden beynimize,En son dudaklarımızdanDökülüverirler tüm görkemiyle. Kimi zaman kış olur, içimizi soğuturlar;Kimi zaman güneş olur,Isıtırlar içimizi,Dindirirler gözyaşlarımızı. Bazen de bir dolu gibi, acımasızcaTarumar ederler bahçelerimizi.Ama o kadar güçlüdürler ki…Öyle güzel dizilirler ki yan yana,Birlikteliklerindedir tüm güçleri:...

Hani bazı insanlar vardır,Kendinizi yanlarında dokunulmazBir güven yumağına sarılmış gibi hissedersiniz.Her şeyiyle müthiş bir tılsım gibidirler.Hayatınızı bir anda değiştirirler. Kutup yıldızınız olurlar bazen,Kaybettiğinizi sandığınız yoldaDoğru yolu gösterirler.Saftır, tertemizdir yürekleri;Kötülük nedir düşünmez onlar. Hani bazı insanlar vardır,Aniden kapınızı çalanBahar gibidirlerSımsıcak ısıtırlar...

Benden önce de vardıBu gökyüzü,Bu ağaçlar, denizler, rengârenk çiçekler.Durgun bir ruh misali göller. Benden önce de vardıŞiirler, şarkılar,En güzel masallar,Vuslata eremeyen, ama sonsuza dek süren aşklar. Benden önce de vardıHer gün binbir ümitle doğan,Zamanı geldiğinde sessizce hiç bir şey yaşanmamış...

Bazı duygular vardır,Kelimeler onlara ulaşamaz.Yetersiz kalırlar anlatmakta. Bazı duygular vardır,Bütün kalpler taşıyamaz.Ağır gelir,Boyunları bükülür,Erişemezler büyüklüğüne. Bazı duygular vardır,Gökyüzü kadar engin,Okyanus kadar derindir.Dünyamızı değiştirirler birdenbire. Bazı duygular vardır,Ateşten gömlek…Volkan gibi eritirler içimizi,Dumandan görülmez gerçekleri. Bazı duygular vardır,Burnumuzun direğini sızlatır,Kasırga gibi savurur...

Uç uğur böceğim,Elime kon.Al beni götür,Çok uzakta kalan çocukluğuma. Şarkılar, tekerlemeler söyleyelimÇocuk umursamazlığıyla.Elimize horoz şekerlerimizi alalım,Kırmızı ayakkabılarımızı giyelimBir bayram sabahının coşkusuyla. Ayşe Teyze’nin pişirdiği taze ekmek kokusu,Bahçemizdeki ıhlamur ağacının kokusuna karışsın.Dar sokağımızdan gelenÇekirdek çıtlamalarınaMasum dedikodular eşlik etsin. Mırnav gelsin yanımıza,Müthiş...

Mayasında Var Telaşlanır çabuk insanoğlu, Mayasında var çünkü. Pire devedir onun için, Anlamaz ne hayır ne değil. Hep ister; İstemek mayasındadır çünkü. Suyu verirsin, Denizi ister. Denizi verelim dersin, Okyanusu ister. Yetinmemek kavgasıdır bu. Savaşlar çıkartır, Bebelere kıyar; Mayasındadır çünkü....

Solmadan koklayın bir çiçeği. Henüz zaman varken sevindirin bir çocuğu. Yanınıza gelmişken okşayın başını Bir kedinin, bir köpeğin. Duyabiliyorken dinleyin Kuşların efsane seslerini. Ağzınızdan çıkmadan durdurun Can yakan acı sözlerinizi. Gücünüz varken gezin dünyayı, Sesiniz çıkıyorken söyleyin en güzel şarkılarınızı....

Canımdan can, Kanımdan kansın. Nasıl anlatılabilir ki o sevgi? Kelimeler o kadar yetersiz, Cümleler o kadar kifayetsiz ki Annenin sevgisinin büyüklüğü karşısında… Senden önceki tüm sevgiler, Eksik bir yapboz gibi — Tamamlanmamış ve tamamlanamayacak. Duyduğum en güzel ses seninki, Gördüğüm...

Yüzümü okşayan ılık rüzgâr, Mısır patlağı gibi, renk renk ağaçlar… Canlanma, tazelenme, yeniden doğma; Yeşeren doğa gibi yeşeren yepyeni umutlar. Çok uzaklardan gelerek bize baharın müjdesini veren Göçmen kuşlar, Havaya dağılan mis gibi bahar kokusu… Doğumun müjdecisi, Güneşin sevdalısı, Anne...

Sevmek, görmektir: Gözlerde sevgiyi, Merhameti, kalbin sıcaklığını… Hayatın ışığını, Annemizin çıkar beklemeyen vericiliğini, Kuşların sesindeki doğallığı, Şükredecek ne kadar çok şey olduğunu, İnanmanın muhteşem büyüsünü… Ve hayatın her gününün Bize bir armağan olduğunu — Görmek, işte tam da budur.  ...