ALPARSLAN – 2

Eskiden ,komşuluk vardı, Selam verilir ,selam alınır , hal hatır sorulur . Büyükler büyuklüğünü , küçükler küçüklüğünü bilir , ona göre davranır. Kibar beyler, zarif hanımefendiler , Ceblerinde, ütülü beyaz mendiller … Her şeyin bir tadı vardı , somun ekmeğinin kokusu,  Mest ederdi bizleri . Çekirdekler çıtlatılır, Siyah beyaz filimler...

İçime sıkıntı dolar Ruhta huzur olmayınca İnsanı zorluklar boğar İşler düzen almayınca. Vicdansızdan vakarsızdan Şerefsizden ve arsızdan Hep korkulur hayasızdan Birlikte olunmayınca Hoşnut değildir dertlenir İnsana sabır yüklenir Suça bile niyetlenir Namert susturulmayınca. Bıksam usansam darlıktan Medet umarım varlıktan Asla çıkmam insanlıktan Onur parçalan mayınca Ben dizginlerim öfkeyi Yedim dostlardan...

S – anki kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyor inan ki, A – nlatsam inanmazsın belki de, N – eden bilmiyorum ama tek düşündüğüm sensin, A – şk mı bu yoksa öylesine bir şey miydi…? S – özler şiir gibi birikiyor tam şuramda, E – siyor sevda yeli birden denk gelince...

Gelirse ömrüm baharı, yine yeniden çimenler üstünde… Başıma gülden şemsiye örtersin üzülme…! Dönmese de felek bizim arzumuzca iki gün; Bir kararda kalmaz devran üzülme. Ümitsiz olma sakın ha, bilmezsin gaybın sırrını perde ardında olur gizli oyunlar… Batsa da ayağıma muğilan dikeni üzülme … Üzüntüler kulübesi gül bahçesi olur bir gün...

Hayırlı akşamlar değerli arkadaşlar! Amos Parrish diyor ki: “Alışkanlıklar anahtarları kaybolmuş kelepçeler gibidir.” Acizane ben de diyorum ki, Nasıl bir davranış sergilersen, Onunla anılır, onun karşılığını bulursun… Tabii Amos, bu sözü yapılan hatalar için söylemiş… Neden! Çünkü! Hatalar da çok sıklaşma görülürse, alışkanlık olur. Alışkanlıklar karakter belirleyicidir! Aslında insanda hasıl...

KOR Yılmaz Nas … Bir kor gibi aklıma düştüğünde Hasretin sızıya dönüştüğünde Dinsin diye yüreğimin acısı Pireyi deve yapar Ararım kusurlarını Ama nafile Yaratmaya çalıştığım bahane Dönüşür özlem ateşine Büyüyerek bir çığ gibi Katar içine Yılmaz Nas “Ankalar”