Acı bir aşk hikayesiydi sevdan

Acı bir aşk hikayesiydi sevdan

Sesin hiç eksilmiyor kulaklarımdan

Sen hayatının en güzel baharında

Bir bahar sabahı gellirken bana

O kahrolası feci kaza sonunda

Veda bile edemeden gittin bana

Biliyormusun ne baharlar geçti o günden bu yana

Yokluğunda her baharda açan çiçekler

Yanık gönlüm gibi gözümde kapkara

Yıllar yılı hiç gitmiyor hayalin gözlerimin önünden

Seninle bir bahar günü tanışmıştık

Arkadaşlarınla geldiğin mesire yerinde

Öyle güzel öyle neşeli hayat doluydun ki

Tek bir bakışın bile yüreğimi delip geçmişti

Sonra hiç peşini bırakamıştım ta ki

Gözlerimin içine o aşk dolu baktığın güne kadar

O gün benim olmuştu dünyalar

Gözümde herşey toz pembeydi

Yüzüne baktığımda utanıp kızaran pembe yanakların gibi

Her buluşmamızda baharın en güzelini yaşıyorduk

Sarmaş dolaş el ele göz göze

Fark etmiştin gül kokusunu sevdiğimi

Dolaşırken güller arasında parklarda

Gül kokulu parfüm kullanmaya başlamıştın

Sana her sokuluşumda

Gül kokun kalsın diye aklımda

Unutmadım gül kokulum unutmadım kokunu

Sen buralarda yanımda olmasan da

Kokun hala tüter burnumda her nefes alışımda Yakar parçalar yüreğimi bitmeyen acılarla

Sana hasret yaşamak o kadar zor ki

Nasıl unuturum ki ben seni

Kanım olmuşsun hala dolaşıyorsun damarlarımda

Artık bu dünyada sensiz yaşamak

İnan ki zul geliyor elem veriyor bana

Lakin Tanrı’nın işi o kadar çokmuş ki

Almaz şu yaralı isyankar canımı bir türlü

Bu acımasız dünyada beni hayata küstürdü

Yeter artık yaşanmamış baharlar canıma yetti

Garip kaldım buralarda gözümdeki yaşlarla

Sen yanımda olmayınca

Beklerim hep sonbaharı mı

Belki bu yıl belki de bir başka sonbaharda

Özlem dolu kırık yüreğimle sana kavuşmayı

Tekin Çakıcı