ACABA

Bildiğimi sevmemden mi geçmişe özlemim.

Korkularımı bastırmaktan yok saydığım, zamanın deveranı.

Kafamın içindeki sesleri sustursun diye,

Çevremdeki gürültüler.

Gerçekleşmeyen adalet,

Umutlarımın enkazında can çekişirken,

Her dökemediğim gözyaşı,

Boğazıma oturmuş bir yumruyken,

Napayım kafiyeyi uyağı.

Dümdüz konuştuğum anlaşılmazken.

Ömür geçer zaman geçmez,

Yoksa yanılsamamı kopardığımız takvim yaprakları.

Ruhum uçmak ister semaya hafifliğinden.

Yer çeker usulca ağırlaşmış naşımı..

Çekiştirip durmayın,

Sonunda herkes alır kendine düşen payı…

Cesedim mezarımı kazarken,

Toprağım emsin vaktinde anlamayanların gözyaşını.

Verin eline kalemi, ruhum da yazsın mezar taşımı.

Prensesler gibi yaşadık ya

Unutmayın tacımı, camdan pabuçlarımı..

Beni deli sandılar bir gülüp bir ağlarken..

Bilmeden içimdeki iki farklı kadını,

Hocaya da söyleyin iki kere okusun selâmı…

Yasemin Keskin Köse