Felsefe ve Edebiyat Sohbetleri

Sıddık SERT’ten Kadife Gelinlik Kadife Gelinlik, Sıddık Sert’in yazarlık serüveninde henüz emeklerken kelime ve tümcelere yüklediği eşsiz anlam ve canlı bir ruhla ele aldığı, özünde çocukluk ve ilk gençlik yıllarına duyulan özlemin dile getirildiği, okuru bilinçaltındaki acı tatlı anılarla buluşturup geçmişle yüzleştirdiği, hatıraların düşle yoğrularak gerçekle harmanladığı olağanüstü kurgulanmış öyküler…...

Geleceğe umutsuz bakışlarla geçmişe baktırıp güzelmiş deyip/ dedirterek ağlatacağım kendimi ve sizi… Sevinçle kapalı gözlerinizi açacağım turfanda insanlık mevsimine… Eskiden Utananların evi barkı parası pulu var şimdilerde ! Ya insanlık… Kaç kişide kaldı ? Ya da kaş kişi arsızlıkla heybesini doldurdu… Bir laç sözüm olacak ! Unutun tüm duygularınızı, çıkın...

B.F. Bize kısaca kendinizi tanıtır mısınız? 1970 Yılında Ankara’da doğdum. İlkokul, ortaokul ve lise eğitimimi Ankara’da tamamladım. Cumhuriyet Üniversitesi Tokat Meslek Yüksekokulu Büro Yönetimi Bölümünden mezun oldum.   Daha sonra Açık Öğretim Fakültesi Sosyal Hizmetler bölümünü ve sonrasında da Sosyoloji Bölümünü bitirerek lisansı tamamladım. Çocuk Gelişimi, anne-çocuk eğitimi konularında seminer ve...

Dozer açar toprağın bağrını Demirleri şiir gibi dizer ustası Duvarlarda kalır anıları Altın nasırlıdır hep avuçları Toprağı açarlar atmak için temeli Dizeler sıra sıra demirleri Kimse bilmez isimlerini Altın nasırlıdır hep elleri Yanmıştır sıcaktan soğuktan yüzleri Kimi diker duvar direklerini Tahtaya çakar çivileri Kimi kıvırır kalın demiri Bazıları kum ve...

Annelik hisleriyle; kara bulutu sezer, Yavrusunu kol kanat; merhametiyle bezer, Narin, naifliğiyle; kelebek gibi gezer, Merhamet abidesi; Anadolu kadınları. Esen fırtınalara; göğsünü siper eder, Hayatı bazen neşe; bazen de gamı keder, Yavrusu ve yuvası; için kendini heder, Fedakârlık timsali; Anadolu kadınları. En zorlu yer, şartlarda; dimdik ayakta durur, Yerinde mütevazı;...

*iyi ki doğmuşum ve iyi ki sizleri tanımışım. Kocamustafapaşa’da bir apartman, apartmanın çatı katında rutubetli küçücük bir ev, evin oturma odasında eski bir divan, eski divanın üstünde ben. Daha çok küçüğüm ve yaralarımı sayacak kadar büyümemişim. Her akşam, uyumadan önce, annem bana yastığımı öptürüp “Ya Hızır, zor anımda yetiş, beni...