UMUDUN ÜRKEK IŞIĞI

Neredesin kederlerimin adsız sahibi

korkulu düşlerimin karabasanı,

umudumun ürkek ışığı, nerdesin?

Güneşi istemiş olsa idim, yerine;

doğardı karanlık gecelerden.

Fırçasında, alevin olanca kızılını gökyüzüne yayarak.

Ay’ı istemiş olsam, koşar gelirdi,

yalnızlığımı hafifletmek adına.

Karanlığın hüznü üzerine nazikçe bir yay çizerek.

Emrimde olurdu,tüm yıldız kümeleri hazır kıta.

Atlı kızakları seyahate amade.

Söyle, daha kaç kuşak arsız zamana kölelik yapacağım,

erişmek için sana.

Daralıyor çember.

Ayağım eşikte,

ha girdim,ha gireceğım handan içeri

Gerisi malum; dönüşü yoktur yolun.

Diyorsan ki şayet,

bana ne ulan!

Bana mı sordun, bu haltı yerken.

Haklısın sultanım, haklısın da;

gel gönüle haber anlat.

”Gönül ferman dinlemiyor”

Ne yalan söyleyeyim,

durum tam da bundan ibaret.

A benim İki gözüm.

Gerisi sana kalmış.

Dile katlet, dile affet

Boynumuz kıldan ince!

1 KASIM 2021 AKBÜK

Necati AÇIKGÖZ