YAR GELECEK

Ayaklarım taşımıyor, yorgun bedenimi

Giydiğim kefen,azad etmiyor can tenimi

Bir yanda vefasız, karanlık duygular

Bir yanda derin uçurum ve yar

Bilinmez ki benim kiyametim de var

Kim bilir, kim bilir ne zaman kopar

Yüreğimde hasret, gözlerimde yağmur

Hasretine yüreğim iki büklüm kambur

Aklımda şimdi türlü şimşekler çakar

Boğazımda düğümlenen bir şeyler

İçimde dünden kalma bir his var

Yine akşam oldu, gelmedi yar

Meçhule giden gemi misali

El salladım batan güneşe

Yine garip, yine avare bu beden

Her gün ayrı, yeni bir akşamüstü

Seher yeline kaldı yine umutlar

Şafak ile yeşerecek karlı dağlar

Açsın rengarenk, açsın çiçekler

Uzaklardan, tá uzaklardan yar gelecek

” YAR GELECEK…”

Yakup SİLAY