TOZ BASINCA

TOZ BASINCA…

Bir çift öküzü ve kara sabanla

ekim için hazırladı tarlayı.

Umut ekti, teri ile sulayıp;

Ürün verip gönendire Kadir’i.

Tohumu komşudan ödünç almıştı

Yüreğinde pek çok ukte kalmıştı

Yavruyu da ilk mektebe salmıştı

”Bu senin kısmetin kuzum” diyordu.

1962 senesi

Üç gün oldu altı, üstü süresi

Ne tepesi kaldı, ne de deresi

Çöle döndü Bozoklunun yöresi

Kar nasıl doldurur bayırı, düzü

Aynen öyle idi bütün arazi

Kabaldız denilen bir dünya otla

Istilaya uğramıştı yer yüzü.

Hooo! Diye kağnıyı durdurdu Kadir.

İndi kağnısından, gömüldü kuma

Şapkayı kaldırdı alnın üstünden.

Derince of çekip aldı tırpanı

Sendeledi, durakaldı bir zaman.

Nice sonra ağır, ağır yürüdü

Salladı tırpanı kör talihine.

Çölde bir sap ekin denk geldi ancak

Bir başak burada, diğeri orda

Toz bastı heryanı, neylesin Kadir?

Biçmeyecek, bırakacak tarlada;

”Ya köylü ne der’in”?

Hesabı var ya!

Öyle bir vurdu ki, kanı dondurdu.

Faizciyi, tefeciyi ondurdu.

Sele düştü, yere düştü insanlık

Çocuk dahi fukarayı kandırdı.

Pek çoğu Adana’da pamuk işine

Takılıp gittiler peşi, peşine

Sıtma belasında, can telaşına

Uğrayıp döndüler baba yurduna.

”Her musibet, bir hayra delalettir”

Derler ya hani, güngörmüşler!

Denk mi geldi ‘nedir bilmem

1963′ e bolluk bereket yağdı

Bire, beş veren tarlalar on.

On veren tarlalar, bire yirmi verdi.

Gökten savrulup gelen alüvyon

Kara toprağa gübre,

Yoksula ekmek, aş,

yarınlara umut oldu.

Bu dünya telâşıdır.

Keder de var, kıvanç da elbet.

Ama asıl olan,

Kadir’lerin kıvancının kederlerinden üstün olması.

Gerisi hikayeden ibaret.

Kanımca!

28/29 EYLÜL 2020 AKBÜK

Necati AÇIKGÖZ