Ey Oğul…

Ay doğar,gecenin karanlığına

El alemden duyduğuna inanma

Ben bende değilim, sendeki gibi

Pişman olup da için için yanma

Ne başlar gider, bir yalan söze

Sözler afaki, gelme nazar göze

Kimi ak der, kimisi de alaca kara

Seni sen bilirsin, bir de yaradan

Yerme kimseyi, sakın övme beni dilde

Benim özüm de , ancak bendeki fiilde

Atılan ok misali , söz döner mi hiç geri

Bu gönül, sükut ile saygının harman yeri

Yüreğimde vefasızlıklardan kor bir yara

Eğilme namerde , düşsen de çok zora

Sana verilen değer kadar büyüksün dünyada

Unutma ki , insan nefsi arzuları ile rüyada

Sen seni bil, sen kendini, olma kula köle

Düşer çıkamazsın dipsiz çamurdan göle

Kırma , incitme seni seven dost gönülleri

Elbet duyacaksın sana gelen ol müjdeleri

” Ey Oğul…

Y.Silay