Hava bulutlu, yine yağmur, boşalır kararmış..
Ben hayallerimi dışarda düşlemeliyim…
Kimse ağladığımı bilmesin..
Bilmem göğün bulutlarından boşalımı gözlerimden boşalan yagmurlar kadar…
Yağmur şöyle gözlerimden mi, öğrendin deli deli yağmayı…
Seninde gözlerinden yüreğine gizil yaşlar damlıyormu söyle?
Ahh’ bulutlar siz şimşekle dertleşirsiniz …
Ben hep yalnız kendi içimde yüreğime dertleşirim…
Bundandır benim yürek yaram iyileşmez…
Kan kızılı olur gözlerim den süzülen yağmurlar…
Gün geldi yıldızlarla hasbihal edeyim dedim..!
Yıldızlar bile almış başını gitmiş..
Denize indirmiş yakamozlarını, benim gözlerime bakarmı.?
Ben sustum alemin mutluluğunu görünce..
Onlarabile inanmadım..!
Mutluluk denen kelime yalan..
Gözlerim yağmur benim mutluk bilmem..!
İçime attım, hep sandım alem, böyle sordum bulutlara mutluluk varmı diye ..
Sen hiç güneşi görmedin mi?
Diyemedim ki benim burda hep yağmurlar var..
Yine de sakladım kimse bilmesin…
Yağmur, bile benden öğrendi yağmayı…
Necla Karatekin
19 05 2021