DENİZ GEZMİŞ ANLATIYOR

ERDAL ÖZ

135 SAYFA

“Burada ölen yalnızca bedenimdir; ki zaten ölümlüydü, ölecekti. Ama düşüncemi öldüremeyeceksiniz. Düşüncem yaşayacak.

6 Mayıs 1972. Bundan tam 53 yıl önce ölüm cezasıyla yargılanıp asılan üç devrimci gencin, üç fidanın Deniz GEZMİŞ, Yusuf ASLAN ve Hüseyin İNAN’ın hikayesi. Deniz’lerle aynı cezaevinde yatan sayın Erdal Öz’ün gizlice yaptığı konuşmaların ardından kaleme alındığı bir belge kitap. İdamlar öncesi, idamların gerçekleşme anı, sonrası ve ailelerine yazdıkları son mektupları görgü tanıklarının ifadesiyle anlatıyor sayın Öz. Fazla söze gerek yok aslında. Işıklar içinde uyusunlar diyerek sözü onlara bırakıyorum izninizle.

İnsanlar doğar, büyür, yaşar, ölürler. Önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde fazla şeyler yapabilmektir. Bu nedenle ben erken gitmeyi normal karşılıyorum. (Deniz GEZMİŞ’in son mektubundan)

Babacığım, cezaevinde kalan arkadaşları ara sıra yoklarsan, hallerini, hatırlarını sorarsan çok memnun olurum. Her biri oğlun sayılır. (Yusuf ASLAN’ın son mektubundan)

Yazılacak çok şey var, fakat hem mümkün değil, hem de sırası değil… Candan selamlar. (Hüseyin İNAN’ın son mektubundan)

Ankara/Karşıyaka Mezarlığı

Deniz Gezmiş L blok 17.ada 19 parsel

Yusuf Aslan 25 parsel

Hüseyin İnan 29 parsel

(Vasiyetleri olmasına rağmen yol arkadaşları Taylan’ın yanına gömülmedikleri gibi yan yana gömülmelerine de izin verilmedi)

Asılma günü gelip çatınca, o sevdiğim giysilerimi giyeceğim. Postallarımı, parkamı. Beyaz ölüm gömleğimi giydirmek isteyecekler, giymeyeceğim. Kesin direneceğim ve giymeyeceğim. Öyle her zamanki gibi, eyleme gidiş tavrımla gideceğim darağacına. Yok, traş falan da olmayacağım. Önce gidip orada oturacak, bir sigara yakacağım. Sonra demli güzel bir çay içeceğim. Ha, bak Rodrigo’nun o ünlü gitar konçertosunu dinlemek isterim orada. Bak bunu çok isterim. Sanırım, asılacak bir insanın son isteklerini geri çevirmezler. Bunları isteyeceğim.

Anılarına saygıyla…

LÜTFEN KİTAP OKUYALIM!!!

Arzu ORTAÖREN