BESLERLER ÇOCUK GİBİ Bazılarımız çok şanslıdır Çünkü evlerde yaşarlar Çocuk gibi bakılırlar Yemeğini önüne koyarlar Özel kuaföre götürürler Çocuk gibi kuçakta taşınırlar Özel hastaneleri vardır Yatakları sımsıcaktır Onlara ev hayvanı derler Bizim bazılarımız da şanssızdır Çünkü sokaklarda yaşarlar Çocuklar kovalar Boynuna ip takarlar Onlar şansız olanlarımızdır Çünkü soğukta yaşarlar Üstlerine...
O bir baba; Merhaba can kardeşim. Yaşadığım ufak bir öykü dedi ama büyük dramdı… Malum, parasızlık 99 Yılında İstanbul da bir inşaatta yatıyorum. Kapı yok, pencere yok, yatağım beton, yastığım kürek sapı ! 15 gündür açım, göz yaşlarımı teselli edecek sigaram bile yok. Diyeceğim; Ayaz vurmuş bir beden hariç hiç...
Eskiden yaşam o kadar zor değildi. Köylü köyünde, şehirli şehrinde yaşardı. Herkesin evi ve işi tek yaşamdı. Dünya daha bir küçüktü. İnsanların birkaç dostu olurdu ama dostlarıyla beraber hitap ve muhatap bir haldeydi. Ama bugünün sanal dünyasında bire bir sabit dostluklar kalmadı. Dostlarla beraber çocuklar da değişti. Çocuklarımız da artık...
Hayat, başı ve sonu belli olan bir kitap gibidir. Hayat, giriş gelişme ve sonuç olarak üç bölümden oluşur. Giriş bölümü ve sonuç bölümü tüm insanlık için aynıdır ve değişmez. Giriş bölümü doğum, yani hayata gözleri açmak, sonuç ise ölüm, yani ebediyete uğurlanmaktır. İnsan gelişme bölümünü kendi belirler. Doğar, belli bir...
Zamansız çekip gidenlerin, Zordur unutup devam etmesi, Hayat bu illa olur derdi kederi, Unutma; Gün gelir devran döner bil ki. Sebebi ne olursa olsun, üzemez kimse kimseyi, Hayat bu zordur ama; kolayı da vardır illaki, Her konuda içini ferah tut zamanı gelecek ki. Ne de olsa gün gelir devran döner...
BENİMSE ‘BİR İHTİMÂL HÂLİM’(*) VAR: ‘YOKTAN’ DEĞİL ‘YOK İKEN’ ‘HİÇ(LİK)TEN’; ‘KÜN EMR’İ(YÖNERGESİ-YÖNERGELER KÜMESİ/DİZİSİ)’ İLE KÜL EY YÂR…! ‘Öyle bir illet ki bu içimdeki; Ah, bile bile çekerim! Anlatamam hiç kimselere de tek lâf, Yaprak dökerim! Bir ihtimâl hâlim; Yak ki o kül olsun sebebim!’ Benimse ‘bir ihtimâl hâlim’ var: ‘Yoktan’...