Onlar radyo görmedi
Televizyon bilmiyorlar
Bilgisayar görmediler
Otomobile binmediler
Otobüs bilmiyorlar
Kot pantolon gitmediler
Aşk sevda bilmedikler
Uçak bilmiyorlar
Sadece tarlada çalıştılar
Yaşamak için yaşadılar
Market görmediler
AVM bilmiyorlar
Elektrik görmediler
Traktör hiç bilmiyorlar
Sadece karsabanla
Tarla sürdüler
Buzdolabı, çamaşır makinesini
Hiç görmediler
Nice fidanlar toprak oldu
Açmadan güller soldu
Canlarıyla vatanı korudular
Düşmanı vatana koymadı
Bir devri orada batırdılar
Dur Çanakkale geçilmez dediler
Şanlı bayrağımızı yere yatırmadılar
Kendilerini kara toprağa yatırdılar
Analarının yaktığı kınalar vardı
Hala o silah tutan ellerin de
Kınalı elleriyle yattı karatoprağa
Onbeslinin daha bıyığı çıkmadan
Gençliğini görmeden severek
Canını verdi o bıyığı çıkmayan delikanlı
Şimdi hepsi Çanakkale de
Yine bekliyor düşmanı
Pusuda gelirse diye
Sehitler ölmez
Vatan bölünmez
Onbeş Mart’ta saygı ile
Önlerinde eğiliyorum
Siz olmasaydınınız
Biz olmazdık
Aziz şehitlerimiz
İşte şanlı bayrağımız
Dalgalanıyor onların sayesinde
Bütün vatanımda
Bu güzel vatanı
Bizlere canlarıyla verdiler
Aziz şehitlerimiz
Şair olmasa
Şiir olmaz
Şiir olmasa
Şarkı olmaz
Şiir yazmaya çalışan
Şiir yazdığını sanan
Kendi kendini kandıran
Hayalci şair Metin Özdoğan