NASIL ÜŞÜR PARMAKLARIN

Gözlerim, güne gözlerinde uyandı.

Ardımda duran mezarlar ,diriler / ölüler,

Tenime dokunmadı/ dokunduğun gibi …

Terin / Terime her gece kavuştu.

Gözlerin hiç gitmedi, gözlerimdeyken ,

Birlikte ateşe yürüdük , birbirimizi biz yaktık.

Tüm meselaları ben söyledim.

Sokak köşesinde eğik boynumla ,

Pencerende savrulan saçlarını sevdim.

Gözlerin “mesela” hiç görmedi .

Kendimle baş başa, sokak kaldırımına ,

Ardına sığındığım dut ağacına,

Ve bana bakmayan gözlerine, hikayeler yazdım.

Kadehimdeki son yudumu nefesinden hep içtim.

Ruhum tenini sıkıca kavrarken ,

Ateş çemberinde dönerken,

Nasıl üşür parmakların?

Nehirleri avucuma doldurup şafak vakti ,

Gün dönümü güneşe sunmadım mı?

Durup durup bakarken , hırçın bakışlarına,

Değil miydi , seni seven ruh/ ten benim.

Gözlerimi yumuyorum.

Son gördüğüm gözler sen ol diye …

Kapı Duvar Arası / ogün orpars