ZİHİNDEN KALBE

Kalbimi soruyorsunuz ya…!

Doluyum;

Anne yokluğuna, baba yokluğuna, kardeş hasretine, dost yokluğuna…

Doluyum;

Çocukluğuma, anılara , aşka….

Kısacası herşeye doluyum…

Sormayın, umut etmeyin.

Siz bilmezsiniz beni….

Yarını düşünmüyorum !

En bunaldığım zamanlarda dün kü duygularıma atıyorum kendimi…

Evet;

Dün de bıraktıklarım var..!

Kalbim ayaklanıp o güne koşmak ister hep….

Bir umut;

Olur da o şehir de güzel bir anıya yetişirim diye !

Ya ben….

Yaşlandım yorma beni derim..!

Kalbim her daim o şehirdedir

Doğdum, çocuk oldum, büyüdüm ve aşık oldum

Lakin ben çetin bir adamım, kavgalıyım

Şu hayaller yok mu ! direniyorum

Öyle mutlu olmak istiyorum ki

Kötü anılarıma bile gitmek istiyorum

Başka türlü soğutamıyorum yüreğimi

Biliyorum sonunda yenileceğim

Çok küçük hayaller kuruyorum

Geride hiç bir şey yok demek büyük hata !

Kesinlikle bu hayal bana verilmiş mühendislik harikası..!

Özlem duyduğum ne varsa içime dolduruyor……

Ve; koltuğuna oturup seyahat ediyorum, gidemediğim ne varsa……

Bütün bu olanlar nedir diyorum

Kalbim en küçük hayali düşünmek zorunda

Aşk yüce bir soluk deniz gibi

Giden unutmak, kalan serinlemek ister

//Zihinden kalbe giden köprüler//

Dilaver Karagöz