MESNEDLİ BİR SEVİŞ

YUSUF GÖKBAKAN

…
Aldırmadan felaketine insanlığın
Çalı kuşu ve mesnedli bir
yelteniş
Bir numune göz yaşı ve nazar..
Ardından hesabı tutulmayacak ,
Koca koca yangınlar.
Cüretsiz sözcükler bırakıyor şair,
Buruşuk kağıtlarda
Geride kalanlara,
Delişmen dikleniş.

Kasırgalara savurmakla meşgul maziyi
Eklemli harikalıklar.
Bir bambaşka yarın vaadiyle
Bir bambaşka kasırgaya yaren olmak.
Tarifsizce demleniş.
Tasarımı Yaradan’dan, aşikar
Itır ve saçlar, bukle bukle
Her yer meneviş
Gülüşün gerdanın kadar beyaz
Kapıp atıyorum kavanoza bir miktar.
Tarazlanan ipekleniş.

Hali hazırda bir tufan nihayeti
Kesirler türüyor sağnak üstü açan renklerde
Payı paydasına eş.
Eşteş fillere sığdırılan sebep ve sonuçlar…
Hacmi git gide küçülen siyah ertesi
Biz akıyoruz göğsün arklarında
Beyaz değiyor artık özgürce dudağa
Bir içimlik kadar.
Kızarık güneş,
Yıldız yıldız simleniş.

Kudüm sesi …dinginleşmekte doğa
Dolambaçsız ulanıyor iki el, aleni
Engeli aşılmış kenetleniş
Mukavva üstüne mukavele:
Hiç ayrılmayacasına,
Çözülmeyesiye kenet,
İmzalanış kor bir mürekkeple
Islak çimler üstünde tömbeki…
Kentlerden firar,
Yalnızlaşma saati;
Bir kusursuz merhale;
Mafsallarım artık uyuşmuyor sanki .
Mekan; yakut cepheli hisar
Surları aşılamayan sevinç
Efsane devşirme ve mesnedli bir seviş
Alnımızda pası dökük yazgılar
Kaçınılmaz, metalik dirseklerin çürümesi
Kanıtlar seçilmeyecek belki,
Maddeden manaya geçiş.
Saçtan boyna düşen al fular;
Manayı süsleyiş.
Nabızla yürek..kadehle bade
Layıkıyla çarpılma işareti
Kesemizde en kutlu bakiye
Doruklarca hisleniş…