Güzel sözlerin tek başına bir anlamı yoktur, içini doldurmak gerekir
Sevgiyi hissettirmek gibi
Yaşamı, hayatı ve insanı anlamak için sadece sözler de yetmez!
Zihnini bilgilerle dolduracaksın,
Yeni buluşları, ilk icatları merak edip okuyacak,
İnsanlığa yön verenleri tanıyacak, bildiklerini çevrene anlatacaksın.
Başlaman gereken yer aslında yok basit,
Mesela bir türkünün yazılış öyküsünü oku, destanları araştır
Bir yerde acılar içinde yazılırken türkünün,
Bir başka yerde, bir başka zamanın içinde eğlencelik olarak dinlendiği hatırla
Ve sonra,
Ve sonra çıkmaz yollarda kaybolmuş gibi kaybol yüreğinin ortasından..
Korkma, kaybol!
Nasıl olsa nereye gidersen git seninle gelecektir yüreğindeki acı
Ve çocukluk anıların…
Bilirim şiirler kalbini deler geçer yalnız gecelerinde
Bir türkü de tutturamazsın acının içindeyken
“Bir pazar sabahıydı, Ankara kar altında
Zemheri ayazıydı, yaz güneşi koynunda
Ucuz can pazarıydı kalemim düştü kana,
Zalimler pusudaydı bedenim paramparça
*
Uğurlar olsun, uğurlar olsun,
Hüzünlü bulutlar yoldaşın olsun
Bir keskin kalem bir kırık gözlük
Yürekli yiğitlere hatıran olsun (*1K)”
*
Dur orada!
Otur, olduğun yere
Bu kadar acı fazladır insan yüreğine
Ve acı, köreltir, susturur insanın dilini
Bir ömürde kaç defa ölür insan?
Ve sonra,
Tolstoy‘unun sözü geçsin aklından o yürüyüş yolunda;
“Bir insan acı duyuyorsa canlıdır. Başkasının acısını duyuyorsa insandır”
Ve sonra Rodrigo’nun Gitar Konçertosu (*3) dinle,
Piyanistin parmakları gitara değil, sanki yüreğin teline vurduğunu hisset
Her notada kan gölüne düşmüş gibi, içinde bir acı hissediyor musun?
Ceplerine doldur gözyaşını kimseler görmesin
Okurken üç fidanın son günlerini
Bilirim dayanmaz yüreğin, ağlarsın…
“İdam günü gelip çatınca, o sevdiğim, alıştığım giysilerimi giyeceğim: postallarımı, parkamı.
Beyaz ölüm gömleğini giydirmek isteyecekler, giymeyeceğim.
Kesin. Direneceğim ve giymeyeceğim.
Öyle her zamanki eyleme gidiş tavrımla gideceğim”
Yok, traş falan da olmayacağım.
Gidip, oturup, önce bir sigara yakacağım orada.
Sonra demli, sıcak, güzel bir çay içeceğim.
Ha bak, Rodrigo’nun o ünlü gitar konçertosunu dinlemek isterim orada.
Bak, bunu çok isterim. Sanırım, asılacak bir insanın son istediğini geri çevirmezler.
Bunu isteyeceğim.”
Bunları okurken,
Kalbinin tam orta yerinde kaç fidan kırılıyor?
Gözlerin doluyor, değil mi?
Çiçek açmadan solduğunu görünce genç ağaçların..
Ya da bilmiyorsan bunun öyküsünü,
Sormak isterim sana, ağız dolusu gülüşlerin ne kadar oldu, karnına ağrılar girdi mi gülmekten?
Çünkü gülebildiği kadar ağlar insanoğlu…
Sevebildiği kadar nefret eder
İnsanın erdemi nefretini yok etmede gizlidir
Aşkını, kadınını kana bulayanların gelişmemiş insan hallerini düşün
Bir zamanlar seviyordu, çiçekler hediye ediyordu
Her şeyin fazlası zarar dedikleri işte budur!
Sevginin bile
Kontrolsüz aşkın bile
Çünkü fazlalık kabına sığmaz, taşar, kirletir her yanı
Ne gülüşlerin güzelliğini, ne sevinçlerin coşkularını anlatabilirim,
Ne de acıların derin izlerini yazacak kadar bulunur mürekkebim…
Ve bilirim ki, kimi acılar asla anlatılamaz!
Ateş düştüğü yeri yakar, kimseler göremez,
Görünen tarafı sadece dumanıdır
İnsan tek başına yaşar hüznünü, hastalığını, karşılıksız sevdasının acısını
Derler ki acı tek kişilik sofradır
Bal yesen de almaz tadını dilin damağın sanki zehirdir
Umutlarını da kaybedersin beklediğin haber gelmeyince
Sen bütün hayatını onunla düşünürken
Hiç umurunda olmadığını anlayınca
Batırırsın umutlarını ufuklarda
Karanlığın tamamı senindir artık
Yıldızsız gökyüzü de senindir
Ama uzun sürmemeli güneşin doğuşu
Yeni umutları ekmelisin yüreğine
Ve aklına gelmeli Paul Valery şu sözü (*E):
“En büyük yalnızlık; başka kişilerle bir arada bulunmaktır.”
Ve güvenin tam olmalı kendine
Yalan söyleyen, sevmeden sevdim diyen sen değildin,
Ve gurur duymalısın kendinle Leonardo da Vinci’nin sözüyle (*D):
“Yalnız olduğunuzda her şey size aittir. Yanınızda biri varsa yarısı size aittir.”
Yalnız değilsindir, her şey senin, gittiyse sevdiğin yüreğinin tamamı senin…
Ve karanlığın içinde gökyüzünde çarpan bir şimşek gibi beyninde çakmalı,
“Bir insanın değerinin ilgi duyduğu şeylerin değeriyle ölçüldüğünü aklından çıkarma.” Dediğini Aurelius (*F)
Ve sonra şiirlerine bak
Kitaplarına bak
Okuduğun kitaplara bak
Kendi değerini kendin ver, bırakmadan değersizlere…
Ve asla unutma Karl Marx’ın şu sözünü: (*G)
“Tarih ancak ortak çıkarlar için çalışmış insanların yüceliğini kabul eder. En mutlu insan en fazla sayıda insanı mutlu eden insandır.” Dediğini..
En sonra kendine bak,
Nasıl görünüyor çevren,
Gökyüzün hangi renk?
“İnsan kalbinde ne taşıyorsa, dünyaya bakınca da onu görür” der Goethe– (*E)
Senin dünyan hangi renk…
En çok hangi rengi seviyorsun! [Aşk Yazarı Mustafa Çifci- Mart, 12.03.2025]
Notlar ve açıklamalar:
Kısa Bilgi: [*3] Concierto de Aranjuez İspanyol besteci Joaquín Rodrigo tarafından klasik gitar için bestelenmiş ve Rodrigo’nun Gitar Konçertosu olarak bilinen eseri. 1939 yılının başlarında Paris’te II. Dünya savaşının gerilimli ortamında bestelenmiştir. Deniz Gezmiş’in son arzusu, idam edilmeden önce Rodrigo’nun o meşhur Gitar Konçertosu’nu dinlemekti. Dinleyeni büyüleyen bu eşsiz melodinin, İspanya’daki devrimci mücadelede başlayan ve 68 Kuşağı’nın devrimci önderlerinden Deniz Gezmiş’e kadar uzanan o muazzam hikâyesidir. Rodrigo, 3 yaşında iken difteri salgınında gözlerini kaybetmiş bir piyanisttir.
AŞK YAZARI MUSTAFA ÇİFCİ
