SEVGİLİN’İN SON MEKTUP’U

Yıllar oldu tanıyalı seni hiç kimseyi bilmeden tanıma dan ki öylede kaldı zaten .
Kaldığı yerde bitti hayatım !..Tanıdığım sadece hayalindi uzaktan uzağa gölge misali.
Hiç yakınlaşamadan uzaklaştı ellerin gözlerin , gözümden . Vedalaşmadık hiç vedalaşan vedalarla ..
Mahzun gülüşler vardı gözlerimizde bir o kadarda korku içimi titreten mutluluk kapı ardından cam kenarından göresi gelirdi o sevgiliyi .. Hayali bile güzeldi aklıma gelince gülerdim kendi ,kendime görmek için arka odanın camında saatlerce beklerdim gelişini !.. Korkudan mıydı . Bilmem günlerce uğramazdı oturduğum mahalleye .
Sevgimiz yol üstünden koparılan bir çicek ve avuçlarıma konulan mavi bir nazar boncuğuydu. O zamanlar modaydı o mavi boncuklar sevgiliye gönderilen en kıymetli hediyeydi ve resimli kağıtlara yazılmış birkaç güzel sözdü mahzundu o dönemin sevgisi birde kokusu vardı. O kağıtların okudukça koklayası gelirdi insanın aynı mektup, u yeni gelmiş gibi defalarca okuyup koklardı.. Saklayacak yer yoktu başka kilim altlarında saklardık mektupları ..! Mektuplardan ibareti sevgilinin sevgisi mahzun menfaat yoktu işin içinde …Aylarca göremezdik bir birimizi kış olunca giderdi uzak şehirlere çalışmak için gittiğinden haberin bile olmazdı yazmayınca . Duyardık arkadaşımızdan gittiğini biliyor musun o mavi boncuğun mevsimi hiç geçmedi hala boynumda ilk gün ki gibi korkarak saklayarak takılı duruyor boynumda ..Yılarca kaldı ikimizde bu sevgi hiç bitmeyecek gibiydi belki hayal kurardı oda benim gibi gökyüzüne bakarak.. Duygularını anlatamazdı uzun , uzun birkaç satır yazdığı mektup hariç ” yazdığı mektup´un son mektup olduğundan habersizdi soğuk kış günüydü anlamsız bir gündü benim için sevgilinin hayatından çıkacağım dan habersiz bir sesle kapıya koştum yer atılan bir kağıt parçası belli ki sevgilidendi.. Dedim ya mektuplar bile aracılarla gelirdi kimse görmeden sessizce okurduk gelen mektup, u heyecanlanır elimiz dolanırdı bir birine o mektup u hiç okuyamadın .. Yıllar geçti görmeyeli belki de benim ondan geçtiğimi sanmış haber alamayınca oda benden vaz geçmişti.. Oysa senden sonra karanlığa boğulan koskocaman bir hayat var elimde . ‌ Yazar şair : serpil DEMIR { Basım aşamasın da olan kitapımdan alıntıdır. }