Selma Ergün – Bir İş Var İşin İçinde

Çöl gibi Urfa sıcağında Aylardan temmuz temmuzda Bu havada üşünür deme bana Üşüyorum anne yüreğim üşüyor Bedenim cehennem sıcağında Yüreğim ise kuzey kutbunda İnsanlar birbirine ne kadar soğuk Kalabalıklar içinde yalnızlıktan Üşüyorum yüreğim üşüyor anne Merhamet sanki kaybolmuş İnsanlık bu diyarları terk etmiş Sanırsın dünyayı uzaylılar istila etmiş Ruhsuz kalabalıklar...

https://www.youtube.com/watch?v=IeGB6sL_TLc

Sen de gözlerine ağlamak öğret, Yığılıb kalmasın yaş yüreğinde. Çok büyük bir derttir ağlayamamak, Ona direnci yok taş yüreğin de. Akıt gözyaşınla derdi gözünden, Hazin taliine, kendine ağla. Utanma kimseden, bırak görsünler, Sakın ha! Yüzünü-gözünü bağla. Niye korkuyorsun? Bunda ne var ki?  Ağlamak zayıflık, güçsüzlük değil. Çocukken o kadar ağlamışız...

Başını balkonun kapısına dayayarak geceyi dinledi. Gözleri, ay ışığında parlayan bahçenin derinliklerinde kaybolmuştu; orada, rüzgârın fısıltılarla taşıdığı eski hatıraların izleri vardı. Bu balkon, onun sığınağıydı. Sessizlik içinde kendini yeniden bulduğu, zamanın kanatlarından sızıp avuçlarına düşen hatıralarla yüzleştiği bir yer. Yüzlerce geceyi burada geçirmiş, yıldızlara içini dökmüş, rüzgârlara sessiz çığlıklar bırakmıştı....

Gülümsemesi her hücremi yenileyen güzel, Yineleyen zerreleri; düşten kolinilerde! Sen ki, kıvılcımı volkana döndüren dilber! Mâğmasın , tüm dünyaların çekirdeği, Uğurladığım Venüs baharım. Bu yüzden ki aklı zayi, Aşk haliyle dönmekte, Yörüngene çekimli seyyareler.. Vah ola ki her bir naçar adım, Gök taşları dökülesi hasret mecralarına.. Dem be dem, dil...

Kelamullah işlememiş özüne İçi başka, dışı başka insanın Yemin etse güvenilmez sözüne Adem amma, döşü başka insanın Benliğe ram olmuş, almaz doğruyu Mübah sayar, hâl dilince eğriyi! Kulağı tıkalı, duymaz çağrıyı Emir başka, aşı başka insanın Karda yürür, belli etmez izini Göremezsin maskesinden yüzünü Çekemezsin,sene olsan nazını Yazı başka, kışı...