ÖZGÜRLÜĞÜN KANATLARI

Özgürce uçmak isteyen onca çocuklar

Gencecik bir güvercin kanatlarını hayal ediyorum

Çünkü şiddeti, ele takılan kelepçeleri ve özgürlük kavgalarını gördüm

Bu dünyada çok adaletsizlik var ,

çok acılar çekiliyor

Ve biliyorum, üzülüyorum her gün haklılar ağlıyor

Güçlüler seviniyor

Güçsüzler eziliyor.

Hep Allah diyenler kandırıyor

Lakin tüm bu olanlar Allahın izni dışında

Nasıl ve ve kimden imdat beklenir?

Bilinir aslında gücün farkı fakat en umutsuz zamanlarda hayalde verilmiş insanlara…

Mesela ben düşünüyorum şimdi!

Asılsam rüzgarlara essem tüm gaddarlığı devirsem

Ve olsam derin deniz çeksem içine boğsam arsızlığı

Bu saçma değil ama sonuçta gerçekliğim;

Ellerim, ayaklarım, sözlerim ve tüm varlığım.

Kendimde değilim ,hayır hayır sarhoş da değilim

Gönlüm sadece çareler arıyor, kalbim düşünüyor ve şiir yazıyor.

Kurtuluşa ermek ne kadar meşakkatli

Uçamamak ne kadar ızdırap

Yüreğimden geçenleri yazıyorum

Ruhumun darlığını ferahlatıyorum.

Konuşamuyorum ama dilsiz liği m’den değil

Özüm kanıyor aslında

Çünkü;

Ömür bir nefesten ibaret ve soluğum kesilmiş gibi hissediyorum.

Sözsüz bırakılmış köle gibiyim

Dilimde kelepçe, geceye mahkum yarasa gibiyim

Ve gündüze yasak gibiyim.

Ve güneşin sıcaklığı gözlerime haram.

Terket bizi, terket karanlıklar

Sadece bir gün ışığı istiyorum

Kötülüklerin olmadığı iyiliklerle başbaşa bir sabah istiyorum.

Ebedi aydınlıklar ülkesine hep birlikte kavuşmak

Ah ne güzel bir gerçeklik!

Allah’ım,

Özgür ruhumuzu vahşi insanlara teslim etme

Müjdele sahipsiz liğin sahipliğini….

Duyuyorum,

Görüyorum şarkı söyleyen çocukları

Ve cansız azgınlar bozguna uğruyor

Ne güzel bir şey ektiğini biçmek.

Ey sen kahramanları bağrına bastığın vatan

Bizi de kucakla

Bizi de kucakla.

Dilaver Karagöz