İNSAN EVLADI Metin Özdoğan Biz yayalar yaşıyoruz şansa Bir sağım da bir solumda araba Şoförlerin yok saygısı yayalara Sanki yollar ait arabalara Şoförler bakmıyorlar sağına soluna Birde çarpanlar yayaya Bir de kızlar yaya sonra Hava atarlar arabasıyla Her taraf araba dolu Yollar zaten araba koridoru Araba yağmış sanki dolu dolu...
Birçok “ilk” imi doğduğum topraklarda, Erzurum Oltu İlçesi Henkes kışlasında yaşadım. İlk korkum, acım, çaresizliğim, aşk gurbetim, terk edilişim ve kader yolculuklarım Henkes’la başladı. Doğduğumuz topraklarda iklimimiz sert, duygular mertçe idi. Asırlık çileler birbirine benzer, acı ve öfkeler aynı fay hattından dışa vururdu. Kışların komşusu kar, ayaz, boran, yazları karınca...
Soldu bütün yapraklar bahar gelmez gönlüme Aç tefeül yaprağını, kuru dallar yeşerir mi ? * Alıp gitti ne varsa sever mi bilmem tekrar bu kalp Aç tefeül yaprağını, ufukta aşk var mı? * Yağdı yağmur, Alıp gitti hüznümü toprak kokusuyla Aç tefeül yaprağını, gökkuşağı çıkar mı bugün? * Her gecenin...