Şiir

Süleyman GÜZEL Şiir… Bir milletin iç çekişi, bir coğrafyanın ruhudur. Kimi zaman bir ney sesi gibi ince ince sızar kalbimize; kimi zaman bir davul gürlemesi gibi çarpar göğsümüze. İşte Türk edebiyatı bu iki nefesle büyüdü: Aruzun zarafeti ve hecenin yürekten gelen tok sesi… Aruz vezni, medrese avlularında yankılanan kelamın musikisidir;...

Ali Rıza MALKOÇ Türbedar kendisi, ölümlü bir can, Türbede oturmuş, ölüyü bekler Kendi yaşamına bir katkısı yok, Ne de o fâninin, ömrüne ekler Benzer çelişkiler, benzer zıtlıklar Sarmış çevremizi olumsuzluklar Aklıyla çözemez, bir mânâ yükler Elekle su taşır, boşa emekler Gelişi dileksiz, gidişi meçhul Çileyi doldurur, zorunlu her kul Başına geleni görür...

Yine Kasım… Yine rüzgârın diliyle konuşuyor şehir, Yine yapraklar, vedanın inceliğini giyinmiş. Bir köşede solan güneş, Bir köşede üşüyen hatıralar. Sokaklar, adını anmadan seni anlatıyor, Her kaldırımda bir suskunluk; Belki senin geçmediğin bir zamanı bekliyor hâlâ. Gökyüzü, bir hüzün perdesiyle örtülmüş, Bulutlar bile yorulmuş gidişlerinden. Yine Kasım… Zamanın kalbinde ince...

Bakışlarım gökyüzünde gezinirken Hayallerim merdivensiz kaldı Son damlan susuz yüreğime düşerken Islandığım ilk damla kalbimi yanılttı *** Yapraklarım sonbaharda sararırken Dalım, bağım güneşsiz kaldı Ay yüzünü sılada aydınlatırken Kayan o yıldız beni sırtına almadı *** Güz bulutları yağmuru saklarken Gözlerim çatladı bakışın gelmedi Aşk yolunu şaşırmış bir nefesken Sarılıp şimşeklere...

Dikensiz gül gibi, kokusuz çiçek gibi, sensiz ben eksiğim,Kurtulmayı bekleyen esirler gibi sensiz ben çaresizim,Yuvasız kuş gibi sensiz ben yaşayamam,Göçmen kuşlar gibi yuvamı arıyordum seni buldum, artık ne eksiğim ne çaresiz, seninle sonsuza kadar yaşayabilirim.Samet Korkmaz

Karanlığın sonunda, kızıl bir güneş doğdu, Ay ile yıldız birleşip, bize al bayrak oldu, İşgalciler kovulup, vatanımız kurtuldu, Önderliğinde atanın cumhuriyet kuruldu.  *** Saltanatçı hainler, durmadan tuzak kurdu, Bu halk özgürlüğünü, savaşarak korudu, Emperyalizme karşı, top yekûn birlik oldu, Önderliğinde atanın cumhuriyet kuruldu.  *** İstilacı tüm güçler, sarmıştı dört bir...

Dünyalar kadar merhametim var, Ama bazı yaralar, Zamana bile direniyor. Kalbim affın kapısını aralasa da, Bazı isimler, ebediyen dışarıda kalıyor. *** Helalleşmek mi? Bazılarına “hakkım helal” demek, Kendime ihanet olurdu. Çünkü ölüm var, evet, Ama bana da ölüm var, Ben de bir gün gideceğim, Niye onların yükünü kalbimde taşıyayım? ***...

Halbuki  bir gün öleceğimi ben de biliyorum…. Yine de ölmesem diyorum…. Yoksa tüm bu çocukları kim güldürecek..? Özleye özleye yaşadım ben hayatı ..! Ölü bir baba neye yarar ki..! Şiir ata gibi baba gibisin bana *** Konuşmayı kendimden öğrendim..! Yazmayı ise duygularından..!  Ben söylüyorum şimdi  duymadıklarımı…. Onun içindir ki  ölmemek...

Gökyüzünde kalplerin haritasını çizer turnalar Kanatlarında sevdanın umutlarını taşır Her kanat sesi bir hasret türküsü fısıldar Yakar içimizdeki aşk ateşini Kor olup göğsümüzün ocağında *** Turnalar göç ederken uzak diyarlara Ufka dalar gözlerim Kalbimde bir hüzün dalgası yükselir birden Yârsız geçen her anımda taş basılmış göğsüm gibi *** Turnalar dönerken...

Bir taşın üstünde bin dua yankılanır, Gökyüzü eğilir, yürekler dağlanır. Ey kadim mabed, hüznün örtüsüyle, Rüzgâr bile ağlar minarenin sesiyle. *** Zincirler gölgene düşmüş, ey mukaddes mekân, Gecenin kalbinde saklıdır feryadın, iman. Bir çocuğun gözünde direnişin nuru, Bir annenin sessiz duasında umudu. *** Taş duvarların konuşur, her biri bir şahit,...

Eylül gidiyor Ben vedadayım Gülmek yasak Ben yasdayım Ellerim cebimde Gözlerim sonbahar hüznünde *** Yüreğim hafif rüzgar esintisi Ve kalbim hala gül kokluyor Gittiğinde yağmurlu gündü be sevgilisi  Sen bilmiyorsun Ben unutmam Tufandı, ayazdı,  Ekimdi ertesi  *** Gökyüzünde bulut Yeryüzünde  yağmur  Gönlümde ıslak saçlarının kokusu  Hayalimde mor, beyaz, kırmızı, siyah...