Şiir

(Kaybolan Kız Çocuklarına) Bir sokak lambasının altında kaldı son gülüşün, Bir oyuncak bebek hâlâ seni bekliyor kapının önünde. Adını fısıldıyor rüzgar — Kırık duvarların arasından, Bir annenin uykusuz duasına karışarak. *** Küçüktün… Dünyanın karanlığı sana hiç anlatılmamıştı, Kır çiçekleri toplamak kadar saf bir düşle yürüdün, Ama gölgeler, masalların bile karanlığından...

Duvarına yaslandığım bir köy eviydi Çamurdan sıvaları ağlardı her yağmurda İki göz odası sofaya çıkardı, sofası çocukluğuma. “Hay ocağı sönesiceler” intizârıydı gelin bacının Hem elinde çubukla kovalardı bizi de hem gülerdi Sinerdik o evin kâh harımına, kâh damına Nasıl da sığardık bilmem ki azıcık duldasına Çocuktuk ya hani, ondandı zâhir…...

Erhan Özdemir  Hayat yalan, yaşananlar yalan, sözler yalanYüreğimde gizledim yaşadığım ne varsaÖyle derine gizledim ki… Vicdanım el vermedi anlatmayaYarım kalan aşkımı… Seni seviyorum hala seni seviyorum. Rüyalarım gibi bana huzur veriyorsunEtmedim tövbe, aşkıma dair, sevgime dairŞimdi dolu dolu yaşıyorum yanlızlığımıTakmıyom kafama beni üzenleriGitti şimdi arkasına bile bakmadanEn son ben gülecegim, o benim için...

​Kilitli kapıların ardında ne zamandır bekliyorsun? Gözlerinde birikmiş hüzün, dudaklarında yarım kalmış bir tebessüm. Oysa gökyüzü aynı, güneş yine aynı renkte. Sadece sen, eski bir fotoğraftan fırlamış gibi donuk ve sessiz. ​Aç pencereni. O kalın, o ağır perdeni çek. Gör bak, şehir hala nefes alıyor, ve rüzgar, biliyor musun, sana...

               . /././. İki el, iki ayak varÇeşitlilik derisindeBaş – göz ile yol alır da;İnsan bunun neresinde? ***Baktığında

Düşünenin dostu yok, düşenin bu dünyadaÇöplüklerde mücevher arayıp da dururuzGayretler – idealler, esirdir cehaleteHayalle oyalanıp, yuvarlanıp dururuz/1Bekleyerek yorulduk, olduk bir tür hayaletTerazisi bozuksa, hukuk dengesiz aletBiz onu bu dünyada, aradık sorduk ammaDura dura küflendi, bayatladı adalet/2Dünya ciro edilmiş; yamyamlara, puştlara,Yağmurda susuz kaldık, sürgünüz yokuşlaraİyi niyet istismar, kötü niyet baş tacıDoğruluk...

Gözlerimizde anlatılamayan hikâyeler, Dudaklarımızda söylenemeyen sözler… Bir yolculuk başlıyor; Sessiz, derin, bir bilinmeze doğru. *** Adımlarımız ağır, yollar uzun. Her adımda bir umut arıyoruz, Ama umut, bizimle birlikte kayboluyor. Kimse bilmiyor adımızı, kimse tanımıyor yüzümüzü. Var olmanın en zor yanı budur: Görünmemek, duyulmamak, unutulmak. *** Karanlık bir odada kapalı kalmışız...

Ali ERDİN Sivas’ın yolunda dumanlar tüter, O yar güller ekmiş, gönlüm de  biter. Bir selam, bir haber haber bu bana yeter Sivas’ta gönlüm kaldı, oy Sivas’ta. *** Karlı dağ başında kuşlar mı ağlar, O yarın  hayali gönlümü  dağlar. Gecem uzun olur  karalar  bağlar, Sivas’ta gönlüm kaldı, oy Sivas’ta. *** Taş...

(Kaybolan Kız Çocuklarına) Bir sokak lambasının altında kaldı son gülüşün, Bir oyuncak bebek hâlâ seni bekliyor kapının önünde. Adını fısıldıyor rüzgar — Kırık duvarların arasından, Bir annenin uykusuz duasına karışarak. *** Küçüktün… Dünyanın karanlığı sana hiç anlatılmamıştı, Kır çiçekleri toplamak kadar saf bir düşle yürüdün, Ama gölgeler, masalların bile karanlığından...

                            Dön demiyorum…Çünkü dönmeye cesaretin olsa bile,ne değişecek ki?Ne senönceki tek gözlerimin derinliğinde boğulacaksın,ne de gözlerim seni girdabına sürükleyecek. Dön demiyorum…Döndüğünde ne değişecek ki?Varlığınla yokluğunun farkı olmayan adreseneden dönesin ki? Dön demiyorum…Çünkü geri dönmek yürek ister.Öyle bir...

AYŞEN ÖZGÜR Yıllar önce bir 10 Kasım sabahı.Yer, gök, kuş, çiçek ağladı.Gözyaşları sel oldu.Ata’m çekildi ebediyen dinlenmeye.Bütün cihan üzüldü yokluğuna.O tüm dünyanın saygı duyduğu komutandı.Yaptıklarıyla örnek bir başbuğdu. Yüz yılda bir gelirmiş böyle biri dünyaya.O da kısmet olmuş vatanımıza.Ne şanslısın sen Türk milleti.Ülkemizin var böyle bir lideri.“Öğün, Çalış, Güven.” Demiş.Türk...