Şiir

Bazen güldürür, Bazen ağlatır, Bazen şiir yazdırır, Bazen roman, Yürekteki yangını söndürür. * Bazen için içine sığmaz, Konuşacak dost ararsın. Bazen kederlenirsin, İnsanlardan kaçıp durursun, Yalnız gecelerde demli çayını yudumlarsın. * Bazen doğaya Atarsın kendini, Huzuru arar durursun Kuş sesleriyle Saatlerce. * Bazen yüreğinin Sesini dinlersin, Yalnızlığın senfonisiyle Bir ezgi...

Kırmıştır, hiç bir şey olmamış gibi dönüp arkasını gitmiştir.Lafını esirgememiştir, zehrini akıtıp gitmiştir.Görmezden gelmiştir, değersiz hissettirmiştir seni, çekip gitmiştir.Laf etmiştir, yediğine içtiğine oturuşuna gülüşüne, yolda yürüyüşüne.Eziyet etmiştir, fikirlerine, kimliğine, özverine.O olmadığın için ezmek istemiştir seni, istememiştir büyümeni,hazmedememistir onu geçmeni.Ama o artık yoktur, gitmiştir tüm sevapları günahlarıyla.Onlarca soruyla, sorunla, içinden çıkamayacağın...

Kim bilir ne kadar şanslı yürüdüğün toprak,Gördüğün insanlar, baktığın kuşlar,Ne kadar şanslı bulunduğun şehir, ev.İçtiğin su, yediğin yemek ne kadar şanslı.Yanında yürümek, kokunu almak,Seninle muhabbet ne kadar hoş,Sana bakmak ne kadar hoş,Hele ki sana âşık olmak ne kadar zor.Dokunduğuna dokunmak ne kadar hoş,Yürüdüğün yolda seninle yürümek ne kadar hoş,Gözlerimin seni...

Seni tanıyorum çocuk; Seni seviyorum fakat asla yüreğimde yer veremem Sen o eski zamanda bahçede mis gibi kokan çiçeklerdensin.  Ya ben…  Ya ben!  Bu bahçe de soluğunu kesen ısırgan otuyum.  Seni seviyorum çocuk; Ben sana hasret yaşarken, ben sana asık suratı vaad edemem.  Bir miskeetin toprağa değen kokusunu, gazoz kapağının ...

Onuru erdemiyle, kâinat mirasıdırVicdan, mantık, akılla; canlıların hasıdırHer şeyin ölçüsü o, her hatanın başıdır..Özü sözü uyumsuz, eylemiyse dengesiz..Sorup kafa yormadan, “o da insan” dediniz -1- Yalan söylerken pişkin, anlaşılınca şaşkın Dürüstlüğü  boşayan, acaba neye düşkün? Adalete pranga, vurana yok mu kuşkun? ..Kızarmadı, solmadı betiniz ve bendiniz ..Hiç mi hiç utanmadan,...

Bir zamanlar avuçlarımda,adının sıcaklığı vardı.Gözlerin,en sevdiğim şiirin en güzel dizesiydi.Şimdi yokluğun,içimde büyüyen bir sızı;sanki kayıp bir şehrinson yankısı… İki ayrı şehirde,aynı geceye uyanırız.Sen orada bensiz,ben burada sensiz yanarız.Adı ayrılık bunun;sonu hiç kavuşamamak…Bile bile aynı aşkta,ayrı ayrı kanamak. Masada duran resmin,gülüşün çoktan solmuş.Söylenmemiş sözlerboğazımda bir düğüm olmuş.Başka kollarda avunmak,başka gözlerde kaybolmak…Senden...

Aklım yetim kalıyor bu karanlıklarda. Işığı açın demek korkutuyor bu devirde. Ateş olurum demeye korkuyor insan. Memleketim yanarken su olamamak utandırır. Yağamamak korun üzerine gücendirir. *** Barış fidanları sökülürken utanmadı zalim, Ağacı kurdu kuşu yanarken saçını taradı hain, Ders almadı zerre kadar hiç bir alim, Çünkü en büyük ihanet memleketine...

Gülmek hayal olur ıssız gecede, Ruhu üşür, bedeni buz keser. Ay ışığı düşer kerpiç bir eve, Umutları başka bahara kaldı. *** Kırık kalbiyle yüreği yanar, Özlem çeker gurbet ellerde. Yoksulun çilesi türkü olur, Süzülür bağrı yanık ezgilerde. *** Başka bir şey düşünmedi yüreğim, Sevmekten, sevilmekten başka. Sevdalarla buluşurdu kalbimiz, Göklerde...

Her çiçeğe bir şiir yazılmalıVe her şiire bir petal takılmalı..İnsanoğlu ilk gülümsemesini bu arı orkidesinden almış olmalıHem de ağız dolusundan olan, gülücük falan değilİçi siyaha çalan mor iken dışa koyduğu pembe çanak yapraklara bir eğilGör kan kusup kızılcık şerbeti içtim sabır susuzluk analojisiniÜzerindeki açısal simetrisi temsili  hayatın denge simgesiniVe gözleri…...

Gören her göz için bu feryadım,Gözlük camlarımın buğu kapladı kalbimi.Sindi ağır bedenimin en derinlerine,indi indi de bulamadı o taştan kalbi. Dökülen her saç telim için bu feryadım,O saçlarının rengi inme gibi indi gözlerime.Acı duyan çocuk misali hıçkıra hıçkıra ağladım.   Umut Çetinbaş

Senki ruh-u revanım,Çeşm-i âhu ilâhım,Dildar oldu umudMünhasır her bir zerrene.  Naçizâne ruhun düşlerimde,Bir vâvelya bir melâl.Hey efulim, mehlikâm,Tanrıdan lütufum.  Elemkârâne bir şekildeMihman oldun gönlüme,Müptelâyım gözlerinin rengine,Bir visal bir umud. Yusufum, züleyhamGönlümün, aklımın padişahı,Canımın canı, rûhum, şûh-i şenimNamütenahi düşlerimin perestişi. Umut ÇETİNBAŞ