Şiir

yaşama senin kirpiğinden tutunuyorum sevgilimgöğsümde üşüyen bir serçe titremesiküçük yaşamlar büyük hayallergurbetliğim özlemim keşke el fenerini yanımıza alsak rüyalardahala yeşil kalan yapraklar yıllar içindebazen kağıda bazen rüzgara mektup yazmaklaaşk vurgunu acılar iblis geldi kırmızı pelerinliyarınların üzerini örttü bir andakısır bir döngünün arifesindeher yanım yangın kırmızı ışıklara sırtını dönmehüzün ev halkı...

Camdan dışarı bakıyorum sessizce, Yağmur damlaları yarışıyor birbiriyle, Bir kuş konuyor ıslak dallara, Sanki bana anlatıyor derdini. *** Gökyüzü yorgun, bulutlar ağlamaklı, Sokak lambaları titriyor karanlıkta, Bir çocuk geçiyor elinde eski bir top, Gözlerindeki umut ısıtıyor içimi. *** Rüzgâr dokunuyor buğulu cama, Bir an siliniyor kendi yüzüm, Geçmişle bugün karışıyor...

Ummanda bir zerresin, Ne diye kendini üzersin. Kainat içinde sen de varsın Ne diye boşa hayıflanırsın? *** Gözbebeğisin kaderinin, Seni bilmese de kimse. Hak da hazır yerin,  Kimse görmese de.  *** Kendini kendin yüceltirsin,  Herkes bacağına asılsa da.  Kendini kendin bilirsin,  Herkes seni bilmese de.  *** Söylemese de her dil...

Kemal YILDIRIM Gözlerinizde bir ufuk saklı, sessizce büyüyen, Kelimeleriniz yol olur içimde yürüyen. Her harfte bir umut, her seste bir düş büyür, Sizinle aydınlanır karanlıklar dağılır. Bilginiz, yağmur gibi çorak yanımı ıslatır, Anlam bulur her adım, gönlüm vakarla atar. Bir sözünüz yelken olur, korkularımı dağıtır, İçimde saklı cesaret size doğru...

Herkese sırça köşkler,Bana omuz üstü düştü.Gelemedim affet kutlamalara, Gelemedim affet sevdiklerime. Herkese kuş tüyü yastık,Bana musalla taşı düştü.Gelemem artık sevdiklerime,Gelemem kokuma hasretlere. Herkese yumuşak yorgan,Bana kara toprak düştü.Göremem en güzel hallerinizi,Göremem huzurlu vakitlerinizi. Herkese kutlama kıyafeti,Bana ay yıldızlı bayrak düştü.Göremem arkamda kalanları,Göremem akan gözyaşlarını. Herkesin yanına sevdiği,Bana sonsuz ahiret düştü.Vatan...

Sen kırmızı şarabını yudumlarken Ben seni seyredeyim Güzel yüzünü, İnce uzun parmaklarını… Sonra usulca uzan yanıma Saçların dökülsün omuzlarından Hiç konuşma Her tel saçını öpüp Her tel saçına ayrı bir şiir yazayım Sessizce uykuya dal kollarımda Bense uykuya yenik düşmeden Yılların hasretini susturmak için Sabaha kadar seni seyredeyim Gün doğumuyla...

(Kaybolan Kız Çocuklarına) Bir sokak lambasının altında kaldı son gülüşün, Bir oyuncak bebek hâlâ seni bekliyor kapının önünde. Adını fısıldıyor rüzgar — Kırık duvarların arasından, Bir annenin uykusuz duasına karışarak. *** Küçüktün… Dünyanın karanlığı sana hiç anlatılmamıştı, Kır çiçekleri toplamak kadar saf bir düşle yürüdün, Ama gölgeler, masalların bile karanlığından...

Duvarına yaslandığım bir köy eviydi Çamurdan sıvaları ağlardı her yağmurda İki göz odası sofaya çıkardı, sofası çocukluğuma. “Hay ocağı sönesiceler” intizârıydı gelin bacının Hem elinde çubukla kovalardı bizi de hem gülerdi Sinerdik o evin kâh harımına, kâh damına Nasıl da sığardık bilmem ki azıcık duldasına Çocuktuk ya hani, ondandı zâhir…...

Erhan Özdemir  Hayat yalan, yaşananlar yalan, sözler yalanYüreğimde gizledim yaşadığım ne varsaÖyle derine gizledim ki… Vicdanım el vermedi anlatmayaYarım kalan aşkımı… Seni seviyorum hala seni seviyorum. Rüyalarım gibi bana huzur veriyorsunEtmedim tövbe, aşkıma dair, sevgime dairŞimdi dolu dolu yaşıyorum yanlızlığımıTakmıyom kafama beni üzenleriGitti şimdi arkasına bile bakmadanEn son ben gülecegim, o benim için...

​Kilitli kapıların ardında ne zamandır bekliyorsun? Gözlerinde birikmiş hüzün, dudaklarında yarım kalmış bir tebessüm. Oysa gökyüzü aynı, güneş yine aynı renkte. Sadece sen, eski bir fotoğraftan fırlamış gibi donuk ve sessiz. ​Aç pencereni. O kalın, o ağır perdeni çek. Gör bak, şehir hala nefes alıyor, ve rüzgar, biliyor musun, sana...

               . /././. İki el, iki ayak varÇeşitlilik derisindeBaş – göz ile yol alır da;İnsan bunun neresinde? ***Baktığında