Hikaye

Bir gece ansınız geliverdiğinde annesi henüz yedi aylık yüklüydü. Erken doğmuştu. Eli ayağı, kaşı gözü yerindeydi de, pek nur topu gibi sayılmazdı. Elinize aldığınızda üst taraftan başı alt taraftan ayakları görünüyordu. El kadar bir şeydi işte. “Fazla yaşamaz bu!” deyip, babasını defin malzemeleri almaya yolladılar. Kimsenin aklına bir isim koymak...

Maziden gelen sesler: Halide Halid                                   Kibarlık, saygı  görgünün temelidir Onunla doktor İsmayıl Güler’in vasıtasıyla tanıştım. O zamana kadar adını Türkiye basınından biliyordum. Birkaç röportajını  izlemiştim. Şahsen evlerinde, samimi bir ortamda tanışmış oldum. İnsanın, hayatın tüm zorlukarına göğüs gererek başarıya ulaşması, tüm badireleri atlatması için yeteneği, aklı, bilgisi, sorumluluğu ile...

Maziden gelen sesler: Halide Halid                                  Ömür dediğin bir içim su… Hayat bazen insanın isteklerine  kendince  yön veriyor. Beklediğin şeyler senin için uzunca bir süre gerçekleşmez. Beklersin, beklersin ve sonunda tam vaz geçeceken sana”dur” der, yüzüne kapılar açar. Benim Türk şiirinin “Beyaz kartalı”,Türk edebiyatının Dede Korkutu adlanan Bahaettin Karakoçla tanışmam...

Maziden gelen sesler: Nurdan nura kavuşan İNSAN Halide Halid Hakkında söylemek istediklerimi cismani yokluğundan uzun zaman sonra yazdığım içinönce ondan özür diliyorum.Biliyorum, şimdi hayatta olsaydı ve bu yazının ertelenmesinden ne kadar endişelendiğimiduyumsamış olsaydı, şöyle derdi: “Sorun yok yavrum, merak etme”.Hayat çok garip!İnsan yaşadığı sürece hayal bile edemediği şeylerle karşılaşıyor.Canı gönülden...

Çam ve meşe ormanlarının çevrelediği zeytin villada ortam sessiz oksijen de bol olunca erkenden uykusunu alıyordu insan. Bu sabah eski damın önündeki bahçeye diktiğim zeytin fidanlarını son kez sulayacaktım. Henüz havalar sıcak gitse de önümüzdeki haftalarda artık su istemezdi zeytin fidanları. Kendilerini kışa hazırlamak için bir geçiş dönemine gereksinim duyarlardı....

Girdim içeriye baktım, kimsecikler yok. Köşede iki kişilik küçücük bir masa; hemen pencere kenarında. Üzerinde meyvelerin resimleri olan renkli muşambadan örtü. Oturdum, bildiğiniz klasik tarzda ahşap bir sandalyeye. Yorulmuştum, açtım, biraz da kırık. Derin bir, of… çektim fasıl misali, gitsin değsin diye yaban gülüne! Değdi mi, değmedi mi orası meçhul....

Bir özel şirkette müşteri temsilcisi olarak çalışan orta yaşlı adam sabah erkenden patronun kapısını çaldı. Bayan patron henüz işe yeni gelmiş, masasını düzeltiyordu. “Ne istiyorsun?” der gibi şöyle gözlüklerinin üzerinden baktı. “Bugün biraz avans çekebilir miyim, diyecektim? Akşama lazım da!” Hanımefendi “Olur!” demedi. Ama “Olmaz!” da demedi. Hazır kendisini bulmuşken,...

https://www.youtube.com/watch?v=THEXXX0OqNE

Gecenin üç beş suları hep uykum kaçar benim ve ne hikmettir beynimin verdiği komutla parmaklarım kaşınmaya başlar… Kelimeler dizi dizi durmuşlardır sıra beklerler kendini akıllı sanan şu telefonumun tuşlarında… Hani bir de görebilsem akşam ilk vakit çıkan şekerimden dolayı harfleri? Gecenin şu saati uyumak varken nereden düştüyse aklıma emek hırsızlığı...

En mutlu günü olması gerekmiyor muydu; küçük kızın biraz önce gelin arabasının önünde, yarım yamalak oynamayı bilen kocası dedikleri delikanlılığa yeni adım atmış toy çocukla?  Bu kadın da kimdi daha henüz dağılmamışken kalabalık “çıkar gelinliğini kuru temizleme dükkanımızdan getirdik biz gidiyoruz giderken götüreceğiz” diyen?  Hem de; küçük kızın teyzesi demişti...

Gün yine susmaya başlarken, akşam derin sessizliğine doğru giderken, ışıklar yerini karanlıklara bırakırken bu karanlığın neresindeyiz diye düşünürken… Yine iç yakan türküler, yine ezgiler var bu gecenin derinliklerinde. Bir ömrün direnişçisi olmaktan, bütün zaman eklerinden payıma düşen ne varsa almaktan yana olan şansımı düşünürken; Çocukluğum geliyor aklıma… Kirli ellerimi, top...