Deneme/İnceleme

                                        Kendi hayat ve yaşantımda deneyimlediğim kadarıyla söyleyebilirim ki… Çok garip bir dünyada yaşıyoruz. Yaşadığımız her gün bir fazla şaşırıyor, hayretler içinde kalıyoruz. Bir yanda çiçek ekenler bir yanda çiçek koparanlar bir yanda solan çiçeklere su verenlerle karşılaşıyoruz. En çokta yetiştirdiğimiz çiçeklerin koparılmasına üzülüyor ve şaşıyoruz. Bir tohumu toprağa atmak...

Yazmak istiyorum. Yazmak istediğim yazı yazılmıyor. Neden yazılmıyor? Hiçbir heves yok içimde. Hiçbir konu yok önümde. Zihnim karmakarışık ve çok durgun… Zihnimde titreşen fırtınalar var. Bu fırtınalar nasıl ve ne zaman dinecektir? Bilemiyorum. Şu an hiçbir şey bilmiyorum. Kedi gibi yaşamak, ağaç gibi kurumak… Ben ne bir kedi, ne de...

Kardeş ülke Azerbaycan’ın başkentidir. Hazar gölünün batı kıyısında yer alır. Kafkasya bölgesinin en büyük şehri olduğu bilinen önemli kültür, ticaret ve sosyal merkezidir. Ülkenin ise sanayi, ticaret ve kültür merkezi bilinse de liman şehridir. Bu şehir de ne kadar Azerbaycanlı halk olsa da Türkiye, Rusya ve diğer Türk devletlerinin halkları...

Issız adaya düşer isem yanıma nemi alırdım. Issız adaya düşerken yanınıza bir şey alamazsınız. Yanımda olmasını istediklerim adı üzerinde ıssız ada Ekmek Su İşaret Fişeği. Ey vereceği cevapla kendini karizmatik göstermek veya yaranmak isteyen adam; İnsan kalabalığı denilen ıssızlığa çıkarken yanına ne alıyorsun. İnsanı başarılı ve girişken kılan araçlar aklı...

Yazı yazmanın garip bir cazibesi var. Cazibeli yazı yazma bir düşünce jimnastiğidir. Jimnastik devam ettikçe düşünceler olgunlaşır. Olgunlaşan düşünceler yumağı gittikçe büyür. Toplumun karşı karşıya olduğu konular üzerinde bu düşünce yumağını fırsat buldukça açıyorum. Açılanın kaçta kaçı okuyucunun işine yaramaktadır. Peki okuyucunun işine yarayacak yazıları yazmakta hür müyüm? Bu sorulara...

Her gün yazı yazılmıyor. Her saat başı da okuyucuya yazı yetiştirilmiyor. Yazarın da kendine göre bir eşref saati var… Ben de bu eşref saatimi bulmayınca yazı yazamıyorum. Ne baharları getiren çiçeklerim açıyor, ne de kışın tane tane karları döktüren gökyüzüm beyaza boyanıyor. Evet, her an yazı yazılmıyor… Çünkü yazarın da...

Görseldeki aleti herkes tanır: Maşa!!! Lüzumlu adamın elinde lüzumlu vasfı vardır! Lüzumsuz adamın elinde lüzumsuz vasfı vardır! Ciddi işlerde kullanıcısına zarar vermesin diye kullanılan bir aparat! Kim kullanır bu aparatı!!! Her önüne gelen kullanır! Her iş için kullanır! Tecrübe ister mi!!! Hayır! Hangi işlerde kim kullanır!!! Sıkıntılı işlerde, elini ateşe...

” Benim için hep böyledir… Gündüz biriktirir, geceye dökerim içimi…” Acıyı anımsamak için anılara gerek yok… Acıların yerlisiyiz, burada doğduk burada büyüdük biz… Acılarımızda bizimle beraber büyüdü… Uzun bir süredir yarın ne olacak diye bir kaygı içerisinde yaşıyoruz… İnsanlar kendini motive edecek bir uğraş bulamayınca uyuyor… Sabah olunca yarın oluyor...

Ali Rıza Navruz Şu içerisinde bulunduğumuz dünya o kadar kirlendi ki sevgili dostlar, o kadar çirkinleşti, o kadar daraldı ki; bu kirlenmenin, bu çirkinliğin bu kabalığın önünü eğer ki şiirle kesemezsek, içimizdeki şiiri yakalayamazsak, şiirin küllenen ateşini tekrar canlandıramazsak korkarım ki kısa bir zaman sonra; içimizdeki onca cici kuşlar kanatlanmayacak,...

Eskiden yaşam o kadar zor değildi. Köylü köyünde, şehirli şehrinde yaşardı. Herkesin evi ve işi tek yaşamdı. Dünya daha bir küçüktü. İnsanların birkaç dostu olurdu ama dostlarıyla beraber hitap ve muhatap bir haldeydi. Ama bugünün sanal dünyasında bire bir sabit dostluklar kalmadı. Dostlarla beraber çocuklar da değişti. Çocuklarımız da artık...

Okyanusta inci toplayan Arap dalgıçları seyfettin mi? Denizin derinliğinde tuzlu suyun içinde tatlı suyu poşetle nasıl alıyorlar. Okyanusların denizlerin derinliklerinde tatlı su kaynakları olduğunu biliyor mu idin? Ne sığa aldan ne derinlere inmekten kork. Yaşama dair olanı her zaman bilinen yerlerde burada olur diye arama. Yaşam için gereken ne olursa...