KALMADI

KALMADI

Kalmadı ne adap ne de edep
Kızlarda giydi kep
Birbirine karıştı hep
Karıştı arşın ile halep

Adap ile edep biryere gitti
Bize bıraktı yüzsüz kardeşini
Adapsızlık ve edepsizlik aldı yerini
Yüzsüzlük zaten başını gitti

Medeniyetin kalan tek dişi
İnsanlığı yedi bitirdi
Çekmedi kırılan elini
Sevdi medeniyet terbiyesizliği

Ne küçük büyüğünü tanıyor
Nede büyük küçüğünü tanıyor
Medeniyet herkesi tırmalıyor
Sevgililer yolda bir birine sarılıyor
Sorsan ona medeniyet diyorlar

Medeniyet insanlığını yiyor
İnsanlar hiç fark etmiyor
İnsanlar insanlıktan çıkıyor
Olsun medeniyet diyor

İnsanları sarmış araba hırsı
Araba ile doldurdular yolları
Bazılarının araba hem anası babası
Etmiyorlar bir yere arabasız adımını

Geçilmiyor sokaklar arabadan
Yanşılmıyor yanına havasından
Sorsan bi haber yaradanından
Sıkıştığı zaman yardım ister yaradanindan
Ah seni gidi medeniyet
Yiye yiye kalmadı üstümüzde et
Vücudumuz kemikten ibaret
Bilmiyorum bu nasıl medeniyet

Medeniyet dedik açtık her yanımızı
Giymeyi unuttuk abamızı
Aldı bizden medeniyet çorapımızı
Yoldun medeniyet saçımızı başımızı

Şair olmasa
Şiir olmaz
Şiir olmasa
Şarkı olmaz

Şiir yazmaya çalışan
Şiir yazdığını sanan
Kendi kendini kandıran

Hayalci şair Metin Özdoğan
7/9/2022