Güneşten Önce Uyanıyordu
Meral Bayat
…
Benim bölgemin kadını
Güneşten önce uyanıyordu
Lakin olmayınca olmuyordu
Güneş onların bahtına yazık ki doğmuyordu
Ne kadar reddi miras deseler de
Acılar onların peşini bırakmıyordu
Benim bölgemin kadını
Ya babadan çekiyordu
Ya kocadan buluyordu
Ya da en değerlisi olan evladıyla sınanıyordu
Onun için kabuğunu çekildi
Bir vakit güneşten önce uyanmaktan vazgeçti
Geceye sığındı
İçine kapandı
Karanlıklar onun yoldaşı oldu
Bir onlar acılarını saklıyordu
Gözyaşları sel gibi aksa da kimse görmüyordu
Çünkü bazı acıların tarifi yoktu
Benim bölgemin kadını
Acılarını içinde saklıyordu
Ve sabaha hiç bir şey olmamış gibi
Yine ve yeniden yaşıyordu
Belki içi ayaklı bir mezarlık gibiydi
Lakin çocuklarının yüzü gülsün diye
Güneş gibi yansa da
Çocukları için etrafına ışık saçıyordu
Evet belki olmayınca da olmuyordu
Ne kadar isteseler de
Güneş onların bahtlarına bir türlü doğmuyordu
Lakin hamurları çile ve acıdan olduğu için
Onlar içi yanarken dahi etrafına da güneş gibi ışık saçıyorlardı
İşte benim bölgemin kadınının farkı buydu
Acılar için de bile olsa
Dikenlerin arasından sıyrılıp seher de açan gül gibi
Yeniden umut olup doğuyordu
Belki onun içindir
Benim bölgemin kadını
Güneşten önce uyanıyordu