GÖLGEM

Sevmiyorum geceyi, içinde yoksan.

Gözlerini duvara yasla, sürme çek…

Gölgeler, gölgen …yastığımda göz yaşım,

Ruhundan / ruhuma her gece akıyor.

Geceleri / demet demet taşınıyor…

Katar yüklü gönül çehrem sızlıyor .

Geceler ,

Ay dolduruyor kadehime,

Duvara yaslanıp, sesleniyorum ,

Duymayan / görmeyen aşk ‘ ın gölgesine…

Gölgem , gölgeme hançer saplıyor.

Kadehim ve gözlerin, Gölgemde dans ediyor.

Yedi kandilli duvarın önünde,

Sesini dinliyorum.

Parmak ucundan yükselirken kendime ,

Kendim/ sen oluyor . Gölgeleri yumak yapıp başına,

Üzerine yorgan olup seriliyorum.

Şarabın son yudumu, düğümlenirken,

Mahzenlerin duvarlarında, Yosun kokarak yılları,

Gözlerinin tenime vuran , Son ışığını,

Gölgem/ gölge olup , Saçlarının her bir telini ,

Saçlarımda örerek, Nefesini / nefesime katıyorum…

Zihnim…,

Zihnimde yol alan karanlık, Dört duvar arasında gizlediğim, Sen misin ?

Kendime itiraf edemediğim… Işık yak.

Kör kuyulardan geçir .

Köprü kur, ıslak tenimi kurula,

Nefesini ruhuma daya… Gölgem gölge mi?

Gözlerinde/ teninde … Gölgelerinde arasın .

Karanlıktan / Aydınlığa yürü ,

Elimi tut , gözlerini yum…

Karanlığa yürü, titremeden.

Bastığın her çukur, tenine vuran rüzgar,

Saçlarını yıkayan yağmur…

Parmağımı kavra bileğinden,

Günün ilk ışığına yürü…

Ürkme, titrerken toprak , parmak ucundan yüksel,

Suyun üzerine eğil, saçlarını savurarak ,

Ellerini elime ver, yürü karanlık olan dar sokaklarda ,

Saçlarını saçıma örerken, buse bırak…

Günüm karanlıktan, aydınlığa varsın .

Karanlıktan/ aydınlığa yüzün ilk ışık olsun.

Vakit tamam. Kulağım çınlıyor, yüreğimde…

İnsan arıyor gözlerim, Bir avuç toprak huzurunda .

Yabana koşmuş yağız atlar, Dört nala koşarken,

Uçurum diplerinde yelelerini savuruyor .

Ateşi avucunda tavlayan derviş,

Gönül ateşini suya batırıp çıkarırken,

Yüreğim titriyor, Tenim savruluyor …

Bir insan arıyor gözlerim, Vakit artık tamam …

Gün batıyor. Korktun mu ? Yıldızlar dökülecek diye ,

Yada bir damla göz yaşı, dökülürken yanağına ,

Sızladı mı hiç hissetmediğin ,

Aynaya dikilen gözlerin neyi gördü?

Yıldırımlar yağarken dağ yamaçlarında,

Ürktün mü? Koltuğunun altına baston koyarak ,

Bildin mi, dost kim ?

Yastığa baş koyan kelle , kimin?

Düşündün mü? Kaldırım taşlarının arasına sıkışmış,

Ömür hırkasının iplerini ,

Yumak yapıp, kaldırım ördün mü?

Geceyi kendine yazgı yapıp,

Aydınlıkta baktın mı iki çift göze ,

Gördün mü yansıyan kim ?

gölgeler /

Ogün Orpars