Ey Nefsim !

Ey Nefsim !
Kibir ve gururunla başı eğilmeyen
yüce dağ mısın ?
Yolumda yoldaş, yanımda kardaş, gönlüme canan yar mısın?

Dertler deryasında, suya düşmüş hayaller
Hayallerine yüzme öğretmemiş bu gafiller
Akıl deryasına kapı açılır, gören bir göz yok
Kral çıplak değil amma, görmüyor ki sefiller

Kışında baharı, yazında diz boyu beyaz karı
Var olanı değil, o gün yanında olmayanları
Çok isteyip , hiç yaşanmamış nafile arzuları
Özlüyor bu kör olası, dinmiyor ki gözyaşları

………

Şafak söker, ağarırken tan yeri
Özledim seni can, gel artık beri
Dierim bu gün akşam olmasın
Boynu bükük kalmasın
Günebakan çiçekleri

Kavrulmuş kazal misali yeşil yapraklar
Çatlamış kor misali kara, kuru topraklar
Dertler deryasında çilemin mecnunuyum
Boynu bükük kalmasın
Günebakan çiçekleri

Rüzgar kesilmiş, dalgalanmaz deniz
Kanlar çekilmiş, solmuş bet beniz
Ve sen yine hasretkenn vuslata
Boynu bükük kalmasın
Günebakan çiçekleri

Seher yeli düş yıllara
Haber edin tüm rüzgarlara
Lokman’ı bulun çare için
Boynu bükük kalmasın
Günebakan çiçekleri

” Günebakan Çiçekleri..

Yakup SİLAY

…………