DİNİNE YANDIĞIMIN

Nasıl yüreğine alırdın diye soruyorlar….Gülümsüyorum !Beni bilenleri anlıyorum…Yaşımı , yaşamımı, acılarımı, hezeyan ve çilelerimi…İşte böyle diyorum.Bana bırakılanla yetiniyorum…Aşklar hep güldürmez ki..!Ayrılığı tadacaksın ki aşık olduğunu anlayacaksın…Ağlamayı bileceksin ki gülmek anlam kazansın..!Ve susan onca insan…Susmayın  konuşun, seveniniz yoksa sevginiz var…Az şey mi bu..?Gece çok idealdir bana mesela…Ben ve ruhum yan yana , yürek yüreğe kavga ederiz., aşk yaşarız umarsızca….Sevgilimle  el ele tutuşur, sahilde gezer , yosun kokusu çekerim  sigara yerine…Sonra gözlerine bakarak şarkılar söylerim, bir çay bahçesi loş ışığında….Şehrimin bütün anılarını sığdırırım o kısacık saatlere…Meğer zamanım hiç yokmuş kimselere ayıracak kendimden başka..!Yalnızım diyenlere hep şaşırırım….Sonra pencereden dışarıya bakıyorum, sokaklar diyorum, ne kadar da  boş… Fakat yüreğim bir o kadar dolu..!Düşünüyorum..!Onsuz  ay ne kadar sönük duruyor..!Dönüp dönüp sarıldığım  hayallerBakışlarındaki aşkı anlatıyor bana..!Ne yapıyorsun, kimi düşlüyorsun  demedim kendime hiç…Salıverdim duygularımı, Allah ne verdiyse vursun gönlümün teline diyerek…Ben, yalnızlığımın bitmez anılarıyla dertleşiyorum, tutunduğum yüreğim de…Şuursuzca  gelen ani hislerim dalgalandırıyor sakin hasretimi….Gel demiyorum sevgiliye asla, içimden geçse de…Gelmese de olur diyorum…Ben biliyorum ya sevdiğimi..!Onun mutlu olduğunu düşünürüm, onu görmesem de, gülümsediğini…Görmek te asla istemem özlemim biter hissiyle…Diyeceğim o ki..!Ben böyle çok çok mutluyum, yalnız değilim…O hep yanı başım da, tüm hücrelerimde  dolaşıyor…Kalbimiz de yaşadıktan sonra…Bu şehre biz el ele girmesek te olur…Aşk yaşasın doğduğu şehir de… 04 nisan 2022 Henüz Şair Dilaver Karagöz

Kendi kusurumuzu bakıp görmeden hep başkasın da kusuru arar dururuz. Birazda kendimizi muhasebeye çekip sorgulamalıyız. Gerçekten ben dört dörtlükmüyüm ki başkasına karışıp kusurunu araştırayım. İnsanlar hep kendi kusurunu davranışlarını görmezden gelip kendini bir nomara görür ve başkasın da kusur arar durur. Dünya’ya kimse kusursuz gelmemiştir kimi zihinsel kimi amma iki...

YAŞAMAK Erdoğan Cihan … Haziran ayıdır Kırlangıçlarda dönecek belki Güneşli seherlere Avunacak yüreği belki. Bir rüzgâr çığlığı koptu yüreğinden Mavi bir göl kıyısında tüllenenen Gölgeli sazlıklara Sazlıklar inledi flüt “ney” leriyle. Umut yıkandı mavi suda Döndü güvercin aklığına Kanat çırptı mavi sabahlara Umut varsa güzeldir Soluk soluğa yaşamak. Ne çok...

Bir Oy Deposu Sanıldı Yoksul Hiç yılmadı devam etti yoluna İş yükledi bileğine koluna Acınmadı nasırlaşmış eline Irgat pazarında anıldı yoksul Acından ölmedi, tok da olmadı Hak yemedi, aldatmadı, çalmadı Dürüst kaldı, hiç aferin almadı Herkesi dost bilip yanıldı yoksul Emek verdi, ter akıttı işinde Asla haram olmamıştır aşında Aç...

Yağmur olup ıslatsanBulut olup karartsanRüzğar olup dağıtsanSeni sevmektenVazgeçmeyeceğim. Güneş gibi açmazsanAy gibi doğmazsanYıldız gibi parlamazsanSeni sevmektenVazgeçmeyeceğim. Aklımı başımdan alsanYüreğimde yara olsanKalbime kurşun sıksanSeni sevmektenVazgeçmeyeceğim. Vazomda gül olmasan da,Amber gibi kokmasan da,Aşkıma yol olmasan daSeni sevmekten,Vazgeçmeyeceğim… Hayallerimi yıksan da,Umutlarımı kırsan da,Hep ahımı alsan da Seni sevmekten,Vazgeçmeyeceğim… MEHMET EMİN TURGUT/ İZMİR

ÜZÜLME   Üzülme ! Yalnız değilim. Yüreği yavan insanlardan geçince, kuşlar yoldaşım oldu. Hem canım da sıkılmıyor artık. “Yere düşen her yaprağın hazin bir hikayesi varmış” diyorlar. Senin kadar güzel masal anlatamasalarda, vakıt geçiyor işte. Gündüzler kısa burada, tek sıkıntım uzun gecelerde. Bıraz da soğuk ve ayaz var, bilirsin sevmem...