Birikinti

Giden yar geriye dönmeyecekse Garip yüzüm bir gün gülmeyecekse Eyer acılarım dinmeyecekse Al emanetini yüce Allah ım Boş yere yollara baktırma beni Aşkın ateşiyle yaktırma beni Yeter artık yeter bıktırma beni Al emanetini yüce Allah ım Hasret ile yandım yandım kül oldum Bir zalim sevdaya sanki kul oldum Azgın nehir...

YALÇIN SEVİM KİMDİR? Yalçın Sevim, 1988 Afyonkarahisar doğumludur. 3 çocuklu işçi bir ailenin çocuğudur. İlkokulunu Kasımpaşa ilköğretim okulunda, ortaöğretimini ise Atatürk Lisesinde tamamlamıştır. Daha sonra yükseköğrenimini ise Afyon Kocatepe Üniversitesinde mimarlık üzerine okurken bazı nedenlerden dolayı okulu bırakıp, daha sonra Anadolu Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümüne başlamış ve burayı...

Bu sabaha; Yine her sabah gibi!  Hayalini kuruyorum Adımlarını yoruyorum Gözlerini koyuyorum Doymak mı hiç sanmıyorum. Suçlu bendim sevgilim  Kötü kader peşimdeydi Korkuyordum ayrılığa yakalanmaktan Ara sokaklara koşuyordu ayaklarım Pıranga ömrümde Kelepçe gönlümde Yine yakalandım ,yine yakalandım. Husursuzum; Dışarda saçlarından rüzgar Hayalin  hücreme uzanır yatar Kusursuzum; Zindanda yine aşk var...

Hayat kısa. Durma, bir kadın sev. Sen ondan çok uzaklarda, sana yabancı kentlerde uyurken, o yaşadığı şehirden uzanıp tutsun ellerini. Geçtiğin yollarda ve kendini yapayalnız hissettiğin zamanlarda, çıksın köşebaşından, gülümseyerek selamlasın seni. Oturup bir dağın başına, şiir yazmak istediğinde, kalemin yoksan kalem, kağıdın yoksa kağıt olsun sana. Hayat kısa. Durma,...

Salını da gel eyy dilber salınıBen bilirim senin en tatlı haliniUzat da öpeyim gonca lebiniAşık Alemi de gülüm Allah yarattı Allah yarattı Allah yarattıAlemi de aşk’ı da Allah yarattı Sevda ateşi de har’sız mı olurFazla sevilen hep arsız mı olurDağların başı da kar’sız mı olurAşık Alemi de gülüm Allah yarattı...

29 Kasım 2018 Perşembe… Bugün her günkü gibi bir gündü tabi ama hayatımın şeridinde farklı bir şey oldu. Tarihten de anlaşıldığı gibi bir sonbahar günüydü. Her zamanki şeyler tekrarlandı. Ta ki evden çıktıktan sonra bir ağacın yüreğinden kopan bir yaprağın hayatıma anlam yüklediği ana kadar…Yürüyor ve kendi kendime konuşuyordum evden...