ALİ RIZA NAVRUZ’UN BENDEN BANA MEKTUPLAR KİTABI ÜZERİNE
Ali Rıza Navruz
…
Zaman: fasl-ı hüzâl
1996 Ağustos
**
Azîzim Navruz,
Ben bir sayfa mektuplarına da şükretmeye başlamışken, sen gittikçe küçültmeye başladın onları. Zamanın yetersizse eğer, söyle ben sana göndereyim birkaç dilim. Zira ben şu günlerde gecelere de mesai yaptırıyorum. Ortada bir kâğıt, bir kalem ve birde arsız düşler olunca istemesem de uyuyamıyorum Navruz…
“Kanlı gözlere şîvân yıldızlar,
Neredesin ey sevgili, nerede?”
Elbette ki yaz da geçecek, arkasından kışın gelmesi de kaçınılmaz bir olay sevgili dost. Fakat hicran biter mi, beklenen gelir mi bilinmez. Bir gün bu sabırda bitecek ve ben şairin şu sözlerini dilimden hiç düşürmeyeceğim;
“Beklemek boş, beklemek yersizmiş,
Gayri yollardan ayırdım gözümü!..”
Yollardan ayrılan gözlerim, artık sonsuz ufukları tararken sanıyorum ki dudağımdan sitemli sözler dökülecek. Daha sonra da-büyük bir ihtimalle- Zeki Müren’e eşlik edeceğim;
“Kim derdi ki bir tanem bir gün ayrılacağız.
Geçip giden yılların, ardından bakacağız…
Böyle ayrılık olmaz böyle sensiz yaşanmaz.
Hani verdiğin sözler, hani ellerin nerde,
Hani huzur bulduğum, derin gözlerin nerde.
Hani sen hep benimdin, şimdi nerdesin, nerde?”
……….