AFFET BENİ KÜÇÜĞÜM (Cihan Aydın )

Gelirse ömrüm baharı, yine yeniden çimenler üstünde… Başıma gülden şemsiye örtersin üzülme…! Dönmese de felek bizim arzumuzca iki gün; Bir kararda kalmaz devran üzülme. Ümitsiz olma sakın ha, bilmezsin gaybın sırrını perde ardında olur gizli oyunlar… Batsa da ayağıma muğilan dikeni üzülme … Üzüntüler kulübesi gül bahçesi olur bir gün...

CEVAP BİLE VERMEM Elbette bir mutlak sebebi vardır O cahili boşu boşuna yermem Zaten akılsızdır kafası dardır Ben o cahile cevap bile vermem Erenler giden gider duran durur Adam olan tam on ikiden vurur Ağaçlara su vermezseniz kurur İnanın bakın ben ipe un sermem Olmayacak duaya amin denmez Ama öyle...

Ben Umut Meriç Berberoğlu, 14.09.2000 tarihinde Hatay ilinin İskenderun ilçesinde doğdum. İlköğretimimi İskenderun Namık Kemal İlköğretim Okulu’nda tamamladım. 2020 yılında İskenderun Rotary Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Bilgisayarlı Muhasebe bölümünden mezun oldum. 2020 yılında Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi Tarih Bölümünü kazandım. 1. Sınıfı tamamladıktan sonra 2021 yılında İzmir Bakırçay Üniversitesi...

İnsanlıkla yaşıt kadına zulüm Vicdanı olmayan insanlar zalim Töre olmasaydı n’olurdu halim? …Harcanıp giderken ömürler cepten …İmdada yetişir o an mor cepken Haksızlığa çağrı, zulme isyandır Ana, bacı, gelin, eştir insandır Gel de eşitliğe beni inandır …Tarlada ırgattır, evde üretken …Mecburi giyilir bazen mor cepken Seni de bir ana doğurmadı...

Ateşi karıştırdık bu gece, Külllerinden duman, Dudaklarımdan mısralar dökülüyor, Küçük bir kıvılcım yeter, Bu aşkın ateşi içimde tütüyor. Günümü aydınlatan Ne yıldızlardır nede güneş Gülüşlerin ömrüme, günüme eş Bakışların gecemin yıldızları Önümüzde iki kadeh şarap  Haydi Nazdrovya Maria Dur hemen bakamam gözlerine Sendelerim düşerim gönlüne Bazen küçük bir an için ...

MAĞARAMDAYDIM; YILLARCA GÖLGELERİN HAYÂLÎ-KURGUSAL İNANÇLARIN PEŞİNE TAKILDIM! MEĞER BİR MARYONETE(KUKLAYA) DÖNÜŞMÜŞÜM; ZANLARIMI HAKİKAT SANDIM! SÖZÜN ÖZÜ ‘CAHİLDİM; DÜNYANIN RENGİNE KANDIM!’ “Kralın hazır olduğu mekânda teba‘a değersizdir. Tanrının olduğu mekânlarda ise insan kurbanlıktır. Bir kültürde kutsallar ne kadar fazlaysa, İnsan o kadar değer kaybeder. Sanatın gelişmediği bir kültürde insanın değeri yoktur....