Bir kadın vardı
Erkeğin hoyrat sevgisinde
Kadınlığını unutup, yaşama küsen
Cennete bakan, zümrüt yeşil gözleri
Yüreğinde korkunun tarifsiz acısi
Buğulu göz pınarlarından
İçinde ki yaranın, akıyor kanları
Çare diye yalvarırcasına bakan gözleri
İmdat sinyalleri yakıyor…
Yapma, küfürler edip
Yüreğimin kilidiyle oynama
Bileğinin gücünü kullanıp
Rabb’imin verdiği, bu canda ki bu bedeni incitme
Gönül bahçemde kapanmaz yaralar açıp
Hırsına, cehaletine yenik düşüp
Kimliğimi, kadınlığımı, asaletimi sorgulamaya kalkma…
Unutma ki aldığın her nefeste, yaşadığın her mutlulukta
Savaşında, barışında benim de emeğim
Benim de hakkım var, sakın aklından çıkarma…
Allah kadını yaratmış
Dünya gözüyle erkek cenneti görsün
Kadın dünyaya gelmiş ki
Erkeğin sevgisiyle çoğalıp, bereket olsun
İnsanlık adına yaşam kurulsun diye…
Kadının yüreğinde depremler olur, fırtınalar eserse
Gözünden sel gibi her gün yaş akarsa
Erkeğin can damarı kurur, hayat zincirleri kopar
Yer, gök ağlar semada nebi’ler şahit olup
Mevlâ’nın huzurunda erkekden hesap sorarlar UNUTMA…
18-03-2016
Not: şiirimi eşlik eden suluboya resim, ressam sayın Eren Keçeçi’nin fırçasının eseridir… Değerli hocam emeğinize sağlık teşekkür ederim saygılarımla.