ANNEMİ GÖRÜYORUM

ANNEMİ GÖRÜYORUM

Annemi görüyorum her yalnız kaldığımda
Hepte kışları oluyor bu .
Minik ayaklarım karlara bata çıka gelmiş okuldan,
Odanın ortasında çamaşır yuğuyor anam.
Oturma odamız, yemek odamız, misafir odamız …
Hepsi aynı oda ya, neyse.
Simsiyah perçemi görünüyor tülbendinin arasından.

Annemi görüyorum her güçsüz hissettiğimde
Hep puslu havalarda oluyor bu .
Ellerinin arasında savaşıyor beyazlarla
Atletteki ter, çarşaftaki kir, havludaki leke,
Babamın ekmek derdi, oğlunun tasası, kızının geleceği, belki de kenarda kalmış nice hayalleri
Hepsi aynı kaygı ya , neyse.
Kırlar var saçlarının arasında sanki.

Annemi görüyorum her ağladığımda
Hep de zemheri soğuklarda oluyor bu.
Deterjan kokuyor her yan, anam sessizliğine hapis .
Cam buğulanmış sıcaktan, sıcak sudan,
Tekir’ in içeri girmeye can attığı ,
Benim bulutların arasından güneşi aradığım ,
Anamın gönül penceresi
Hepsi aynı cam ya neyse.
Saçlarını boyamış anam belli ki.

Annemi görüyorum içim daraldığında
Hep de karanlık çöktüğü vakit.
Tülbendini asıyor annem
Saçları uçuşuyor tıpkı bembeyaz bulutlar gibi.
Gücünü harcadığın çamaşırlar beyazladı mı annem?
Şimdi ellerin tutmuyor , bir perçeteyi dahi.
İçine ata ata,
gönül pencerende ki buğu gitti mi, de hadi.

Deterjan kokusu duyuyorum
Hep de bu vakit.
Bütün beyazları toplayıp ezmek istiyor içim

Annemi görüyorum.
Hep ciğerimden vurulduğumda oluyor bu.

11.12.2022
Leyla Köroğlu