AKLIM SENDE KALDI

Bir aşk masalıydı seninle düşlediğim

Yarın sonraya kaldı

Bütün ruhlar buluştuğunda

Bu şehri çiçekleyen sonraya…

Elim iş tutunca senin için gelmiştim

Sokaklarda yırtık bir gülümseme karşıladı

Mutluluğu sakladığımız köşeler yıkılmış

Oyunlar kurduğumuz parklar da tuzaklı

Artık bu dünyaya sığmaz çocukluğumuz

Yalanın insanlaştığı kör bu dünyaya…

Ay düştü yorgun gözlerime

Geceye karşı ağırlaştı kirpiğim

Olanları görmeden uyusam

Bir orman uğultusu koynumda

Üzerime geliyor dört yandan

Kuşatılmış şehrin canhıraş iniltileri

Dik duran alın teri karşılarında

İçinde nefret çöplerini ayıklıyor

Paraya sarılmış hastalıklı gövdelerin…

Oysa koynunda sıcak düşlere durmak isterdim

Yeni yaşamlar kurmak vardı gelirken omzumda

Döküldü baştan ayağa tomur tomur sevincim

Mevsimler bu şehir güzeldir diyor, yalan

Yaşanmıyorsa acısı kalıyor damakta…

Bak güvercinler yerinde, serçeler yuvasında

Göklere sesleniyor yaşam, duyuyor musun

Hadi tuzakları bozalım dağıtalım bu güruhu

İçimizdeki aşkı uyandırıp yürüyelim cana

Gel bir damla için de olsan

Yine gel…

Zeki KIRHAN