ÇİLELERİN ÇINARI

ÇİLELERİN ÇINARI

/Yetimlikten vekilliğe/

VE GANİ AŞIK

^^^^^^^^^^^^^

Ali Rıza Navruz

Söz konusu kitap, 5 Aralık 2004 günü yazarı tarafından imzalanmış halde kucağıma kondu. 9 yaşında yetim kalan bu yoksul ve eğitimsiz köylü çocuğun (o zamana göre) yaşanmış hayat hikayesi oldukça ilgimi çektiği için kitabı okuyup bitiremeden elimden bırakamadım doğrusu… Yer yer çocukluk, yer yer gençlik ve yer yer de politik yaşamı ile süslenmiş olan kitap Berrin Karadeniz koordinatörlüğünde, Umurcan Polat-Ümit Aslanbay editörlüğünde, Cumhuriyet Kitapları yayımı olarak çıkmış bulunmaktadır. Cilt ve kapak tasarımı da oldukça güzel diyebilirim. Yazarı Gani Aşık ve ayrıca emeği geçenleri tebrik ediyorum. Allah gecinden versin de kendisinin de söylediği gibi bir Allahaısmarladık kabilinden bir anı/öykü kitabı olmuş. “Yazacaksam bu gün yazmalıyım, yarına kim öle kim kala” dediğinden eminim kitaba başlarken. Şairimizin/yazarımızın daha önceki yıllarda “Burçak Tarlasından Millet Meclisine” isimli bir hatıra kitabı yayınlanmıştı. Daha sonrasında “Lâlebeli’nden Esintiler” isimli bir şiir kitabı okuyucularıyla buluşmuştu. Mayıs 2024 tarihinde ise bu güzel eser elimizde; “Çilelerin Çınarı”

Atatürk’ün (Mehmet Aşık) oğlu olarak bilinen, Kayseri’nin “güllü kaşığı” olarak kendisini tanıtan Gani Aşık Bünyan ilçesinin Burhaniye köyündendir/Mahalle. Bu gün itibariyle 88 yaşını yaşamaktadır. Kendisine uzun ve sağlıklı ömürler diliyorum.

Şundan eminiz ki şair/yazar; yeryüzündeki etkileşmenin dışında bambaşka bir etki gücüne sahip kişiliktir. Bu geçici aleme capcanlı bir hava katmayı, memleket gerçeklerini fotoğraflamayı, yaşama sevincinin coşkusunu, gözü yaşlı unutulmaz anıları, yalnızlığın sessiz çığlığını, silkelenmiş yoksulluğu kelimelere boyun eğdirerek hissettirir!. Kitabımızın yazarı burada kendi dilince konuşurken bu etkinin farkındadır ve sonsuzluktan ipuçları verir okuyucusuna. Bu sebeple edebi değeri olan her eseri, bu günden yarına bir köprü durumundadır onun… Bu köprü görevini yerine getirmek için ruhunun duru gücünü gönle doğan bir gülüşle yerine getirmiş yazarımız bu eseri ile. Görünen köy kılavuz istemiyor diyelim!

Gani Aşık; dini, milli, insani ve diğer sosyal temaları kendi kültür coğrafyasında şekillendirebilen bir şair/yazar bence. İşlediği konuyu sevgiyle, özlemle, umutla, hüzünle yoğuruyor. Bu günün aydınlığında durulanan Türkçesi ile düşünüyor; duymayı, sevmeyi, araştırmayı ve bulmayı istiyor. Bulduklarını da geleceğe bırakmayı bu satırlarla. İşte bu isteğinin olgun örneklerini “Çilelerin Çınarı” ile bir arada toplamış, tapulaştırmış en içten ve samimi duygularla. Kitabın türüne öyküden çok “deneme” demek geliyor içimden. Çünkü deneme türü, samimiyetin ve sadeliğin ifadesidir. Büyük denemeci Montaigne der ki; “mümkün olsaydı, karşınıza çırılçıplak çıkardım…” Bu bakımdan Yazarımız Gani Aşık’ın bu samimi eseri öyküden çok deneme türü bana göre. Çilenin kuşattığı bir dünyanın içinden sesleniyor bizlere Gani Aşık. Bu nedenle de eserin adına “Çilenin Çınarı” demiş. Kitabın çizgisinde bazen buruk bir hasret, bazen müthiş bir baba baskısı, bazen sitem, bazen de mistik, kozmik bir alemin derinliğini hissediyoruz.

Kitabın kapsadığı olayların içerisine girmek istemiyorum bu yazımla. geçmişteki olayları ne onaylayacak durumdayım ne de eleştirecek! Mahalli çevremizle ilgili yazılanların bir kısmını duyum yoluyla biliyordum yarım yamalak. Bu kitap sayesinde o yarımlar tamamlandı ruhumda. Ne söylenmişse kabul etmek zorundayım elbet. Öte yandan -belki kitabın yarısı- politika günleriyle ilgili. Politikayı hiç sevmediğim için sadece bilgi amaçlı okuyup geçtim. Gördüğüm o ki bu konuda çok çirkin ayak oyunları da yaşanıyormuş o devirde. Bu olayları yaşayan, yaşatan isimleri ise yüzeysel de olsa tanıyorum. Bu bölümün yazıları beni bu konuda da bilgilendirmiş oldu.

Yazarımız Gani Aşık’ın Atatürk Türkiye’si yolunda ülkemize, dolayısıyla da yaşadığı çevreye verdiği emeği saygıyla karşılıyor ve en içten duygularımla kutluyorum…