Gülüşünü bahar eyle Aşkımıza tuval olsunSeninle birlik olalım sevdamıza yuva olsunVuslat imkânsızsa Aşkımıza mezar olsunSevdamız dillere destan şiirlere konu olsun. Sevenler Bizi kıskansın, ayrılığa veda olsunEbedî dillerde dolansın, türkülere seda olsunGörenler kıptayla baksın, adına ağıtlar yaksınAşkımız da bâki kalsın sevdalara örnek olsun… 01/07/2022 13;05 Terlan Arığoğlu

Geceye yaslan … Geceye yaslan, kapat gözlerini… Bir deniz düşün, masmavi bir gök yüzü , Bir sandal da uzandın sırt üstü… Tüm arzu ettiğin her şey , huzur dediğin şey , böyle bir an işte mutluluk böyle bir büyü… Ya da bir hayaldesin bir akşam üstü , göz kapaklarında tatlı...

Bir zamanlar sana koşardım Adım, adım Her şeyi senle yaşardım Sana anlatırdım Kitaplarım isimlerin le dolsun Albümümde resimlerin olsun derdim Her karşılaşmamızda resim isterdim Her Perşembe akşamını İple çekerdim Umutla beklerdim. Akrep dönemez olmuştu ekseninde Zaman durmuştu yerinde Gelmediğin son Perşembe gününde Önce hafif bir kırmızılık sardı Ankara’yı Ufuk yavaş...

Yağmurlu bir gecede bir sokak lambası altında, Mazi’de yitip giden anılarla hasbi hal eyler iken, Ne ara vakit yine dem vurdu bir seher vaktine, Arzu halim yine kaldı bir başka yağmurlu geceye, Oysa’ki çözülmüştü lal dilime vurulan suskunluk prangaları, Ayrılığa kararan ana son bahara çalmayan mevsimlere, Ansızın yaprak misali döküldüğüm...

Öylesine yakın hissetmiştim ki, duygularıma yenilip; gözüm dedim. Nedenini dahi anlayamadan, bir sillede akıttın gözağımı önüme. Kötü birşey mi söyledim acaba? Demekten kendimi alı koyamadım. Elimsin, kolumsun tutunacak dalımsın dedim. Kopartı verdin kollarımı omuz başlarından. Hay! Demez olaydım. Nereden bilebilirdim ki,sonucun ta buralara kadar gelebileceğini. Ağızımda dilimsin demeye fırsatım dahi...

ACI MEŞE PALAMUDU “Köyün levhasına son kez dokundu. Geriden ne gelen vardı ne de giden… Çelimsiz adımları yoluna devam etti ama kara gözlerinden damlayan yaşlara, hıçkırıkları da eklenmişti. Tekrar geriye dönüp; yamaçta bulunan mezarlığa, harman yerine, göremediği evlerinin yanındaki tepeye baktı. Gözyaşları, baktığı her yere sanki damlalarını bırakmıştı…” ACI MEŞE...