6 Ekim 1923 tarihi onun -kendisi tarafından bile- doğrulanmayan doğum tarihidir. Doğduğu yerin adı Hemite köyü. Bu köy o zamanlar, Osmaniye İlçesinin Kadirli nahiyesine bağlı idi. Ceyhan nehri bu köyden geçmektedir. Bu köy aslında bir Türkmen köyüdür. Ruslar 1915 yılında Van’ı işgal edince Yaşar Kemal’in ailesi bir buçuk yılda bu köye gelerek yerleşirler.

Yaşar Kemal 3,5 yaşlarında iken; bir kurban kesimi sırasında hala kocasının elindeki bıçağın kayarak gözüne saplanması neticesinde sağ gözü kör olur… Bu olayın şokundan sonra Yaşar Kemal kekeme olacaktır… Bu kekemelik durumu 12 yaşına kadar sürer.

O; bir öykü yazarıydı, O; bir romancıydı; O; bir senaryo yazarı ve aynı zamanda bir aktivist idi… Aynı zamanda saz da çalardı ama “berbat şekilde.” O; Nobel’e aday gösterilen ilk Türk Edebiyatçısıdır. Ölünceye kadar aday olacağını da söylemişti çevresine. “Benim için dünya bin çiçekli bir kültür bahçesidir; bir çiçeğin bile yok olmasını, dünya için büyük bir kayıp sayarım.” diyen Yaşar Kemal Sosyalizm konusunda da şöyle der: “”Her ülke sosyalist modelini kendisi kurar. Sovyetlerin 70 yıldır yaşama geçmiş modelini kabul edemeyiz. Yüzde yüz bağımsızlıktır sosyalizm. Kişi bağımsızlığı, ülke bağımsızlığı, politik bağımsızlık, ekonomik bağımsızlık, özellikle de kültürel bağımsızlık… Sosyalizmin başka bir anlamı yok benim için.”

Politik düşüncesi kendisini bağlar tabii ki. Ben Yaşar Kemal’in Edebi kişiliğine bakıyorum burada. 23 roman, 2 öykü, 1 çocuk romanı, 1 çeviri, 8 röportaj, 10 deneme ve derleme, 4 destansı roman ve 1 şiir olmak üzere 50 esere imza atan bir değerimizi takdir etmek lazım.

Yazarın “Demirciler Çarşısı Cinayeti” isimli romanında bir bölüm var bilirsiniz. Bir köyden ayrılış ve yıllar sonra dönüş hikayesidir bu. Dönüşte bırakılanların bulunamaması. Burada, köyde henüz yaşayan yaşlı bir adama şu sözleri söyletir Yaşar Kemal:” “O iyi insanlar, o güzel atlara bindiler ve çekip gittiler…” Geride ne mi kalmış o güzel insanlardan ve o sülün boyunlu güzel atlardan? Yine yazarın diliyle: “Demirin tuncu, insanın piçi…”

Yaşar Kemal bu günü görseydi belki bu sözlerin katmerlisini söylerdi bence. İnsanlarımızın resmini tv’lerde rahatça görebilirsiniz derim. Diziler ve şu kadınların yapmış oldukları programlarda kimin elinin kimin cebinde olduğuna şahitiz canlı canlı. Hastanelerimizi hastalardan çok, dna testi yaptıranlar işgal eder oldu. (İyi insanlarımızı tenzih ederim) Vah Türkiye’m!…

28 Şubat 2015 tarihi onun vefat tarihidir. Rahmetle….