MİNE SÖĞÜT’ÜN KIRMIZI ZAMAN ADLI KİTABI ÜZERİNE NOTLAR

Yaşamanın ilk şartı bir gün mutlaka ölmektir.

Birbirinden bağımsız başlayan hayat hikayeleri, ilmek ilmek dokunan acılar, gerçeğin içinde, gerçeğin dışında iç içe geçmiş yaşamlar.

Geçimini çöp toplayarak sağlayan bir baba ve temizliğe giden bir anne ile tüm imkansızlıklara rağmen sevgi içinde yaşayan Hüsran. Bedenini ele geçiren hastalık nedeniyle evden çıkamayan, babasının çöpten getirdiği kırmızı kapaklı bir kitap sayesinde kendine koca bir dünya kuran, meraklı küçük bir kız çocuğu.

Suçsuz ama bunu ispat edemediği için hapse düşen, mucize bir dehliz sayesinde hapisten kaçıp, bir efsane kahramanı gibi Balat’lı balıkçıların hayatına giren Zaman Dayı ve kırmızı kayığı.

Babasının, onu ve annesini terk edip, sonrada öldüğünü asla kabul etmeyen, ömrünü hastane kapılarında, morglarda, adlı tıp önlerinde geçiren Botan.

Yahudi ve Çingene kanı taşıyan, küçücük yaşına rağmen cesur bir karar alarak cellat olan, hatta mesleğini oğluna devreden Deligavur Leon.

15 yaşında aklını yitirip sokaklara düşen, evsiz, barksız, kimsesiz Halat Niyazi.

Kimliksiz, sahipsiz ölülere ev sahipliği yapan mezarlığın görünmez emekçisi Kambur.

İşte tüm bu farklı hayatları okuduk masalsı bir anlatımla. Herbir hayatın ardındaki acıları, hüzünleri öğrendik akan satırlarda ve bu bambaşka hayatların nasıl iç içe geçtiğine şahit olduk İstanbul dehlizleri sayesinde. Kırmızının gücüne, zamanın kırmızılığına, zamanın unutturamadığı acılara, zamanın acımazsızlığına yol aldık. Karanlık, sırlarla dolu dehlizlerin açıldığı kimsesizler mezarlığında birleşti bu bambaşka hayatlar. Herbirinin sırrına, herbirinin acısına, kaybettiklerine ortak payda olan mezarlığa çıktı yolumuz.

Çok güzel ve etkili bir okumaydı bizler için. Sevgili Bahar yol arkadaşımdı bu masalsı hikayede. İyi ki okuduk dedik her ikimizde. Böylesi keyifli maceralarda yeniden buluşmak dileğiyle çok teşekkür ederim canım

Kitaptaki bir diyaloğu ekleyeceğim izninizle yorumumu tamamlarken. Okurken aklıma öldürülen kadınlar geldi. Eşi, sevdiği ya da ailesi tarafından öldürülen kadınlar ve dedim ki “erkekler öldürdükleri kadınlar yüzünden sahipsiz kalıyorlar.” Bakalım siz ne düşüneceksiniz okuyunca?

” —Bu yıl gelen altmış beşinci ölü öyle mi?

Kambur başını kaldırıp Botan’a gülümsedi ve sanki bu yıl doğan altmış beşinci bebek der gibi soruyu neşeyle onayladı.

-Tam altmış beşinci. Ama ilk kadın!

-Nasıl yani?

—Bu yıl gelen ilk kadın. Ondan önceki kimsesizlerin altmış dördü de erkekti.

-Daha çok erkekler mi geliyor?

-Daha çok erkekler kimsesiz kalıyor!”

Yeraltı karanlıktır, tehlikelidir ve sır saklamakta ustadır.

Takvim, canlıların celladı olan zamanı kavrayabilmenin yegane aracıdır. Aynı zamanda bütünüyle tanrısal düzeni işaret eder.

Ölenlerden, öldürülenlerden af dilemeyi boş ver sen. Onlar seni duymazlar. Becerebiliyorsan, sen kendinden özür dile. Affedebiliyorsan, sen kendini affet.

Şimdi o sınırsız zaman algısının büyüsündesin; zamanın geçip gittiğini fark ettiğin an büyüyeceksin…

İnsanlar delilerden uzak dururlar çünkü kendi içlerindeki delinin uyanmasından korkarlar.

LÜTFEN KİTAP OKUYALIM!!!