Sen hüzün ayısın ben gurbet kızıBenim dertlerim de sendendir EylülGelip sol yanıma taht kuran sızıŞafağa geç kalan dündendir Eylül Yüzüm de gülücük gönlümde kederTutulmaz tutayım gençliğim giderŞans halden bilmezle yârenlik ederBana tebessümü yandandır Eylül Âlem bir bütündür buçuğuyum benBir bebekte dudak uçuğuyum benDerin yaraların çocuğuyum benBöyle içten gülmem ondandır Eylül...
Adını duyunca, hatırlarım Tarihe dem vurmuş anları Ve umutları kar altında kalanları, Zamanın ötesi yok burada Bir kelepçe vurur gönlüme, Dinlerken yakılan ağıtları Kaç kez ayrılmak istesem de, bulurum kendimi yine Her yıl bu ayda Sarıkamış’ta… *** Tarihe bembeyaz bir sayfa açarken. Yatar karlar üzerinde Mehmetler, Umutlar, hayaller Adına ne...
Bir gün “seni anlıyorum” diyecekler, Neyi, nasıl hissettiğini bilmeden, Senin ne yaşadığını nereden bilsinler, “He” deyip geç sen onlara. *** İnsan insanı nasıl anlar ki, Ya da anlayabilir mi acaba? Gülün yaprağına dokunmuş bir ele Aynı gülün dikenini, Nasıl anlatabilirsin ki? *** Susamış bir insana, Bir damla suya hasret kalana,...