UMUT MERİÇ BERBEROĞLU         1977 yılının yaz başıydı. İzmir’in en eski semtlerinden birinde, küçücük bir evin dar odasında Ahmet, sabahın ilk ışıklarıyla uyanmıştı. Yüzündeki yorgunluk, yaşının ötesindeydi. Henüz yirmi üç yaşındaydı ama hayatın yükü omuzlarında ağır bir çanta gibi duruyordu. Annesi, babası, ağabeyi… Hepsi ona hep aynı şeyi...

İkindi vaktiydi . bir yağmur bastırdıki ,sormayın gitsin .damlalar normal boyutunun çok üstünde ,yumru yumru, ortalık bir anda karardı gri bir renge büründü ..güneş , gri bulutların arkasına saklandı.önceliği yağmur bulutlarına vermiş gibi bir anda gözden kayboldu. insafa gelmiş kurdun , yere serilmiş tavşan leşine acımış gibi ,,ortalığı kavurduğum yetti...

BENİ BENDE BİTİRDİLER Çocukken öğrendim güçsüzlüğüYere düşenler ve kalkamayanlar gördümAç kalanları gördüm,açıkta kalanları daVe,AND içtim,yardım etmeye onlaraBüyüdükçe,tutsağı oldum AndımınKoşuyordum yardımına,tanıdığımın,tanımadığımınLokmamı bölüştüm,urbamı bölüştüm coşkuylaArkamdan “Bak şu Enayi’ye “lafına,tıkardım kulağımıAldırmazdım,umursamazdımZaman geçtikçe,yapılan NankörlüklerZaman geçtikçe, Azan VefasızlıklarCanımı yakmaya başladılarAndım,yara bere içindelerBende ki ben de,tükenmişlerdeVe..Bende ki beni,kaldırıp çöpe attılar.. 01-12-2020 İZMİR Ramazan Aras

Eskidi yıllar Eskidi bakışlar Değişti mevsimler deAma senin kokun değişmedi Titriyor dizlerKamburlaştı bellerKöreldi gözlerAma senin kokun Hep genç kaldı Sis perdesine büründü anılar Görüntün silik,solukKalp te tekliyor artık Ve senin kokunEvet..senin kokun…Aşk kokusuHasret kokusuKahır kokusu Hiç eskimedi, eskimiyor İlk günkü gibiİlk an ki gibiCanlı canlı İçin için Öldürüyor beni Ramazan...

Viran kalbim, Bu gece, Serçe olmuş uçuyor. Çarpıyor, Buzdağına, Aşk çölüne düşüyor. Masamda, Kırık vazo, Hatıranı saklıyor, Herkes, Sakin uyurken, Ruhum figan ediyor. Korkularım saldırdı, Titreyip üşüyorum, Sen yoksun ki yanımda, Soğuktan ölüyorum. Dudağıma takılan, Kelimeler ağlıyor, Sol yanımı çevirsem, Sağ tarafım acıyor. Uyuyor uyanıyor, Seni hatırlıyorum. Bir açlıksın içimde,...

GÜN GÜNÜ TUTMAZ Eski dostluklardan kalmadı eser,Zaman çok değişti,gün günü tutmaz.İnsan birbirini,incitir,küser,Zaman çok değişti,gün günü tutmaz. Severdi dost dostu,insanlık vardı,Anlatsan derdini,dertten anlardı,Dostunun derdine,çare arardı,Zaman çok değişti,gün günü tutmaz. Ahlakta çöküntü yaşıyoruz bak,Dünya bizim olsa hak demeyiz hak,Haksız olsak,haklıyızdır muhakkak,Zaman çok değişti,gün günü tutmaz. Kadir kıymet bilmez olduk bak işte,İnsanlık ölünce,vicdan...