YER GÖK SOBE

Bulutları öptü alnım

kalbinde kuruyan gülü koklarken

Sarı ayva ısırığı oyuk oyuk

ta şakağımda

öten kuşlar gagalıyor ölü gözbebeklerini

sayıp döküyorum avuçlarıma

kesik kesik

yan yana

koyuyorum salkım saçak bakışlarını

***

Upuzun bir sokağı yürüyorum

yitip gidenlerin maskelerini kuşanmış

günahkarların gölgeleri arasında

Ve sen

oturmuş sandalyene katilini arıyorsun

önüm arkam

sağım solum

yer gök

sobe

Ayakların alıç ağacı gibi kalkarken göğe

gömülü kalbinin mezar taşını buluyorsun

Üç beş parmak ötede.

Ümit Gündoğdu