…
Yine Yaşar Kemal ve yine harika bir öykü. Kısa 76 sayfalık bir öykü ama muhteşem. Posta Müdürü Remzi Bey emekliliğine yakın yine tayin olmuştur. Karısı Melek Hanım ile birlikte uzun ve zorlu bir tren yolculuğundan sonra tayininin çıktığı Yokuşlu kasabasına yakın istasyonda inerler. Onlardan başka inen olmadığı gibi istasyonda ne in ne cin vardır. Bir zaman sonra istasyon şefi Sadrettin Bey gelir. Biraz tanışık olduktan sonra anlar ki Remzi Bey Yokuşlu Kasabasına atanmıştır. Aman der Şef, hiç durmayın ya İstanbul ya da Ankara’ya geri dönün, o köyde yaşayan kimse yok, o köye kimse girmez, sizi oraya kimse hiç bir araç götürmez, der. Gerçekten Remzi Beyler kasabaya gidemezler ve herkes onlara kasabanın boş olduğunu söyler. Remzi Bey ve Melek Hanım kasabanın önündeki yol kenarında eşyalarını yayar ve orada konaklarlar. Yaşar Kemal, bu kitapta korkuyu anlatır. Bulaşıcı bir hastalık gibi yayılan korkunun insanı hatta bir topluluğu getirdiği uç noktaları gözler önüne serer. Betimlemeler harika, anlatım akıcı. Tavsiye ederim.