ÜZÜLME

ÜZÜLME

Üzülme !
Yalnız değilim.
Yüreği yavan insanlardan geçince,
kuşlar yoldaşım oldu.
Hem canım da sıkılmıyor artık.

“Yere düşen her yaprağın hazin bir hikayesi varmış” diyorlar.
Senin kadar güzel masal anlatamasalarda,
vakıt geçiyor işte.

Gündüzler kısa burada,
tek sıkıntım uzun gecelerde.
Bıraz da soğuk ve ayaz var,
bilirsin sevmem böyle havaları.
O da beni sevmiyor besbelli.

Hep bu zamanlarda estiriyor içim,
hırçın rüzgarını.
Ama yas tutmuyorum gidenlerin ardından,
affetmeyı öğrendiğimden beri.
Ha, bir de asmıyorum artık suratımı.
Yüzyüze bakacak halimiz olacakmış,
bir acı kahvenin hatrına.

Seninle hiç kahve içtik mi ?…

Leyla Köroğlu