SEN VARYA SEN

Sen sandalla okyanusun üzerinde seyahat ettiğimsin . Bulamayacağımı bildiğim halde uçsuz, bucaksız sahillerde aradığım kum tanesi. Geceleri uykuya daldırmayanım…Sen var ya sen! karanlık buz gibi sokakları, cıplak ayakla gezdiren…Koca şehri dar sokakları zindan edenimsin !. Düşlerimde bile kurduğum hayalim, kirpiklerime asılı göz yaşım, saçlarımdaki akımdın!.. Hayalin burnumda kalan koku ,tenimin en güzel giysisi ,akan en berrak suyu idin. Hayatımın en kuytu, köşesi idin sesiz ,sakin kimsenin bilmediği yeri ..! Uzun kış geçeleri gelişini beklerken üzerinde uyuya kaldığım eski iki kanepemiz vardı. Hatırlar mısın bilmem, camda asılı o köhne perde yok biliyor musun !..seni hayallerimde büyüttüğüm o evde. Ellerin elimden gittikten sonra ellerim üşümedi biliyormusun ? Beni üşüten seni kaybetme korkusuymuş !.. meğerse sanki bu sokaklar, dar ışığım sönük gül bahçem solmuş kalacak …Güneş elbette titreyerek de olsa üstüme doğacak ! elbette solan gül bahçem yeşerecek, zannetme üşüttüğün o kalp aldığın hayat sende kalacak.

Yazar Şair Serpil DEMİR