Şans

Kim bilir ne kadar şanslı yürüdüğün toprak,
Gördüğün insanlar, baktığın kuşlar,
Ne kadar şanslı bulunduğun şehir, ev.
İçtiğin su, yediğin yemek ne kadar şanslı.

Yanında yürümek, kokunu almak,
Seninle muhabbet ne kadar hoş,
Sana bakmak ne kadar hoş,
Hele ki sana âşık olmak ne kadar zor.

Dokunduğuna dokunmak ne kadar hoş,
Yürüdüğün yolda seninle yürümek ne kadar hoş,
Gözlerimin seni görmesi ne kadar hoş,
Seni özlemek ne kadar zor.

Soğuk rüzgarlar misali aşığım güneşe,
Yürürüm seninle ebediyete, kıyamete,
Sesini duymak ne hoş,
Ne şanslı seninle konuşmak.

Ne şanslı sana tenezzül eden hava,
Kim bilir ne güzel seni yaratan,
Ne hoş seni sarıp, sarmalayan,
Ne şanslı senin olduğun ev olmak.

Ne şanslı bu ağır beden,
Aşık oldu bir hayale,
Kopamıyor düşlemekten,
Korkuyor sevilmemekten.

Umut Çetinbaş