S A K L I Z A M A N L A R

Yüreğim yanıyor!
Yüreğim.
Kaybediyoruz, günbegün
hareket alanlarımızı.
Ekmeğimizi,
umudumuzu
özgürlüğümüzü
daha kötüsü;
öz güvenimizi kaybediyoruz.

Kimileri farkında bile değiller, demokrasi denilen geminin akıntılı sularda sürüklendiğinin.
Ha battı…ha batacak noktasında
Tabi bu sözlerime inanmayacak
pek çoğu.
”Nereden çıkartır münafıklar, bu tür asılsız söylemleri”
Diye kızacaklar belki de.
Ve gülecek bıyık altından, unu kuru, tuzu kuru olan bir çoğu.
Kimiler aman bana dokunmasınlar da…
Kimileri de,bir ben ne yapabilirim ki?
Aymazlığında kayıtsız yaşadığ güne
Ah be! Ağam, paşam;
Ah be! Kardeşim bilmiyor muyum sanıyorsun; kılıf bulmak ister isen bahanemi yok,
Say dizi, dizi bitmez bahane.
Ben, sana al kazmayı, küreği
yol kes, bel kes zorbalık yap mı diyorum?
Uyan diyorum…! Uyan
Yaşadığın topraklar senin diyorum.
Karar sahibi ol diyorum.
Aklını ve iradeni kullan diyorum.
Kimler seni yönetiyor farkında ol
Anlıyor musun…diyorum.
Oku…öğren
Okut öğret
Kula biat ederek kul olma
Özgür ol… birey ol diyorum
Onurlu ve haysiyetli
Ne yaptığını bilen ol diyorum
Oyun’u mu, kime veriyorsan ver bana ne.
Ama bilerek… iradenle ver
Daha ne dememi bekliyorsun?
Yetti be! Yetti gayri.
Tan uykusu narkozundan ayılman için ne vermeliyim sana bilmiyorum ki.
Kurtul artık cennetin rüyasına yatma hastalığından.
Uyan!
Yarının sonsuz karanlığına saplanıp kalmadan.
Uyan
Ölüme tuzak arsız zaman bizleri teslim almadan uyan.

Şu an, bir bir geçiyor gözlerimin önünden çocukluk
ve hatta gençlik
ve hatta erginlik çağımın
belki yarı aç,
belki yarı tok
ama başı dik, yarınından emin
kaygusuz yaşam hatıraları.
Ne güzel günlermiş be!
Sınırlar ne kadarda netmiş o zaman
İnsanlar insan,hayvanlar hayvanmış
Harbiden bir başka zamanmış.
Mazimde saklı duran,
o eski zamanlar

Necati Açıkgöz

28 AĞUSTOS 2022 / AKBÜK