Ören’deki Aşkım

“#ÖREN_DEKİ_AŞKIM“

Ören’de gördüm ilk seni, sevmiştik birbirimizi.

Hiç ayrılmayacakmışız gibi…

Koparamazlar demiştim sana, koparamadılar bizi…

Biz kopardık bizi bizden.

Sanki bu sevgi hiç bitmeyecekmiş gibi…

Biz ayrılmış olsakta,

Silinmeyecek bizim isimlerimiz kalplerimizden.

Hatırlıyor musun?

Pınar Başı’ndaki ağacın gövdesine isimlerimizin

Baş harflerini (NF) harflerini kazıdığımızı,

İşte onu silemeyecekler.

Ne zaman tesadüf de olsa görsek biz birbirimizi,

İşte o an kalbimiz yerinden fırlayacak gibi…

Çünkü yalandan da olsa,

Âşık olduk sevdik biz birbirimizi…

Sen unutsan da kalbin unutmaz beni.

Benim kalbimin unutamadığı gibi…

Hatırlıyor musun sana ne demiştim?

Düşen bir yaprak görürsen beni hatırla…

Çünkü; ben…

Çünkü; ben, her düşen bir yaprak gördüğümde…

Seni hatırlıyorum ‘Ören’deki Aşkım’…

Biliyorum yollarımız ayrıldı seninle.

Ama belki bir gün…

Bir gün olurda çıkarsan karşıma;

Bil ki; o zaman kalbim başkasına ait olsa da,

Sana yürüyecek ayaklarım,

Ama o sana karşı olan eski sevgim olmayacak ki.

Olmayacak…

Sadece aşkımız solmuş olacak,

Hiç birbirimizi sevmemişiz hiç aşık olmamışız gibi

İnsanoğlu yaptığı hataların farkına

Er veya geç varırmış.

Sen de

Sen de, anlayacaksın ki;

Seni benden daha çok sevip,

Senin için şiir yazan birinin olmadığını.

Ağlamak yok artık, sevmek yok,

Hele sen var ya sen…

Şimdi hiç yoksun ve olmayacaksın,

Ellerin başkalarının elleri,

Gözlerin başkalarının gözleri…

Seni sevmek, başkasını sevmekmiş yani…

Ben de zaten unuttum seni.

Ha bu arada, sen kimsin sahi?

Ben kimi sevmişim?

Kime aşık olmuşum?

Unuttum ki seni…

Seni seven o eski kalbim,

Seni de,

Gözlerini de,

Kokunu da artık unuttu.

Seni sevmek o kadar gerçekti ve güzeldi ki…

Diğerlerinin aşkı, sevgisi bana yalan gibi geliyordu.

O kadar güzeldin ki…

Kimse gözüme senin kadar güzel gelmiyordu…

Biz birbirimizi severken çocuktuk biliyorsun,

Belki de hâlâ çocuğuz,

Ama o çocuk senin sayende öğrendi sevmenin,

Sevilmenin,

Ve

Aşkın ne olduğunu…

Dedim ya;

Çocuktum işte,

Çocukluk aşkım.

Ama olsun,

Seni tanıdım,

Ve

Sevdim ya,

İşte o her şeye değerdi.

Bir daha sevecek olursam,

Tabii ki;

Başkasını…

Ama şunu bil ki;

Aynı hataları yapmayacağım,

Emin olabilirsin,

Anmayacağım adını…

Görüyorum unuttun,

Sildin

Her şeyi ve beni.

Zaten ben de unuttum,

Sildim seni.

Arada bir eğer, çok özlersem seni,

Gözlerin geliyor

Gözlerimin önüne…

Sonra,

Gözlerim dönüyor

Kendi yönüne…

Şimdi…

Şiirime burada son verirken,

Şunu sormak istiyorum sana,

Unuttun mu,

Sahiden beni?

Sildin mi anıları

Ne varsa

Her şeyi?

Ama olsun be,

Eski sevgili olsun.

Zaten bir önemi yok artık bana…

Çünkü;

Bende unuttum senin gibi anlasana,

Bu şiirimi ikinci kez yazıyorum,

Ören’deki aşkıma…

#Şiir_FikretOnay

09.02.2021

#Sevgilerimle

#Burhaniye/#Balıkesir

#ÖREN

#PINAR_BAŞI